|
Tadeusz Gałkowski
 Tadeusz Stanisław Gałkowski (ur. 6 kwietnia 1936 w Częstochowie[1], zm. 29 lipca 2020[2]) – polski psycholog, profesor nauk humanistycznych, pracownik naukowy Wydziału Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego, członek Zakładu Psychologii Rehabilitacyjnej zajmujący się psychologicznymi podstawami komunikacji z głuchymi oraz autyzmem[2][3]. ŻyciorysStudia wyższe z zakresu filozofii chrześcijańskiej ukończył w 1957 roku na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W roku 1969 uzyskał stopień doktora na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Promotorką pracy była Lidia Geppert. Na Wydziale Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej uzyskał stopień doktora habilitowanego w 1974 roku. W roku 1983 uzyskał tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych[4]. W latach 1984–1987 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego[5]. Wśród wypromowanych przez niego doktorów znaleźli się: Janusz Kirenko (1988), Ewa Zwolińska (1988), Ewa Pisula (1992), Bogdan Szczepankowski (1993), Jolanta Baran (1995), Jacek Błeszyński (1996), Stanisława Mihilewicz (1996), Zdzisław Kurkowski (1996), Małgorzata Sekułowicz (1997), Dorota Podgórska-Jachnik (1999), Piotr Tomaszewski (2004)[4]. Współpracował z Narodowym Instytutem Zdrowia i Badań Medycznych (INSERM) we Francji oraz z Ośrodkiem Badań Głuchych w Wielkiej Brytanii[6]. Członek Komitetu Psychologii PAN[4]. Pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 43L-4-26). Wybrane publikacje
Przypisy
Kontrola autorytatywna (osoba): Identyfikatory zewnętrzne:
|
||||||||||||||||||||
