Teodor Wykrętowicz
Teodor Wykrętowicz (ur. 1845, zm. 7 marca 1941) – podporucznik, weteran[2] powstania styczniowego. ŻyciorysTeodor Wykrętowicz urodził się w Pertkach, w Ziemi Kaliskiej. Pracował jako czeladnik młynarski. Zaciągnął się do oddziału Wielichowskiego, który wszedł w skład partii Taczanowskiego[3]. Po klęsce w bitwie pod Ignacewem (8 maja 1863 roku), Wykrętowicz przeszedł granicę i znalazł się w zaborze pruskim, gdzie ukrywał się do czasu amnestii. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości (1918) w okresie II Rzeczypospolitej został awansowany do stopnia podporucznika weterana Wojska Polskiego[4]. W 1930 roku został odznaczony Krzyżem Niepodległości z Mieczami[5]. W styczniu 1938 roku wraz z 49 weteranami oraz trzema weterankami (Marią Bentkowską, Marią Fabianowską i Lucyną Żukowską) został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[6]. Posiadał również Krzyż Walecznych[7] i Krzyż Siedemdziesięciolecia Powstania Styczniowego. W 1938 roku mieszkał w Warszawie[3]. Zmarł 7 marca 1941 roku, został pochowany na Kwaterze Weteranów Powstania Styczniowego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (13C-2-1)[8]. Przypisy
|