|
Tomasz Paul
Tomasz Paul (ur. 30 listopada 1880 w Mszczyczynie, zm. 20 października 1939 w Książu Wielkopolskim) – major piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari. ŻyciorysUrodził się w rodzinie Jana i Małgorzaty z Peisertów[1][2]. W latach1886–1893 uczęszczał do szkoły powszechnej w Dolsku, a przez następne dwa lata otrzymywał lekcje prywatne[1]. 1 października 1898 wstąpił do szkoły podoficerskiej w Kwidzynie[1]. 1 października 1901 został przydzielony do pruskiego 155 pułku piechoty w Ostrowie Wielkopolskim[1]. Po dziesięcioletniej czynnej służbie przeszedł do cywila w stopniu sierżanta. Pracował jako asystent sądowy w Sądzie Okręgowym we Wrocławiu. 4 sierpnia 1914 został zmobilizowany do armii niemieckiej[1]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach 46 pułku piechoty[1]. W lipcu 1915 został mianowany zastępcą oficera, a 11 grudnia tego roku podporucznikiem[1]. Do końca listopada 1918 pełnił obowiązki oficera przy sztabie pułku. Po przyjeździe do Dolska przyłączył się do powstańców wielkopolskich. W stopniu porucznika służył w 12 pułku strzelców wielkopolskich, który 10 lutego 1920 został przemianowany na 70 pułk piechoty. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej, m.in. jako dowódca batalionu piechoty pod Wilejką, Połockiem, Głodowem i Przemiarowem[3]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 493. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. 10 lipca 1922 został zatwierdzony na stanowisku pełniącego obowiązki komendanta kadry batalionu zapasowego w Pleszewie[5][6]. 1 grudnia 1924 został mianowany majorem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 148. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7]. W tym czasie nadal pełnił służbę w 70 pp ale bez konkretnej funkcji[8]. W maju 1925 był dowódcą II batalionu[9], a następnie został przydzielony do Korpusu Kadetów Nr 3 w Rawiczu. W kwietniu 1926 został przeniesiony do 68 pułku piechoty we Wrześni na stanowisko dowódcy I batalionu[10]. Z dniem 30 września 1927 został przeniesiony w stan spoczynku[11]. Po zwolnieniu z wojska mieszkał w Dolsku[12]. 20 października 1939 został rozstrzelany w publicznej egzekucji przeprowadzonej na Rynku w Książu Wielkopolskim przez członków Einsatzkommando 14/VI[13]. Został pochowany we wspólnej mogile ofiar kaźni na miejscowym cmentarzu parafialnym[14]. Ordery i odznaczenia
Zobacz teżPrzypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||||||||||||
.jpg)
