83. Tour de France rozpoczął się 29 czerwca w ’s-Hertogenbosch w Holandii, a zakończył się 21 lipca w Paryżu. Wyścig składał się z prologu i 21 etapów, w tym: 13 etapów płaskich, 6 etapów górskich i 3 etapów jazdy na czas. Cała trasa liczyła 3764 km.
Klasyfikacje
Klasyfikację generalną wygrał Duńczyk Bjarne Riis, wyprzedzając Niemca Jana Ullricha i Francuza Richarda Virenque. Virenque wygrał też klasyfikację górską, Niemiec Erik Zabel wygrał klasyfikację punktową, a Jan Ullrich był najlepszy w klasyfikacji młodzieżowej. Najaktywniejszym kolarzem został Virenque[1]. W klasyfikacji drużynowej najlepsza była francuska drużyna Festina.
Doping
Zwycięzca klasyfikacji generalnej, Bjarne Riis w 2007 roku przyznał się, że m.in. podczas Touru stosował doping. Organizatorzy i postanowili odebrać mu żółtą koszulkę, choć decyzji tej nigdy nie uznała Międzynarodowa Unia Kolarska. W 2008 roku ponownie wpisano jego nazwisko na listę zwycięzców, jednak z dopiskiem iż przyznał się do stosowania dopingu w trakcie wyścigu. Przyznał się do winy po ponad dziesięciu latach wobec czego zdecydowano, że po tak długim czasie nie można już zmienić wyniku[2]. Podobnie jest ze zwycięzcą w klasyfikacji punktowej, Erikiem Zabelem i jego zieloną koszulką.
Około 1996 roku kilku kolarzy grupy Telekom, w tym Niemcy Rolf Aldag, Udo Bölts i Christian Henn oraz Duńczyk Brian Holm przyznali się do stosowania erytropoetyny (EPO)[3]. Trzeci w klasyfikacji generalnej Virenque oraz Szwajcar Laurent Dufaux byli zamieszani w aferę związaną z drużyną Festina w 1998 roku[4].
Drużyny
W tej edycji TdF wzięły udział 22[5] drużyny:
|
|
|
- Roslotto-ZG Mobili
- TVM-Farm Frites
- Refin-Mobilvetta
- Lotto
|
Etapy
Etap
|
Data
|
Trasa
|
Dystans
|
Zwycięzca
|
P |
29 czerwca |
’s-Hertogenbosch |
ITT 9,4 km |
Alex Zülle
|
1 |
30 czerwca |
’s-Hertogenbosch |
209,0 km |
Frédéric Moncassin
|
2 |
1 lipca |
’s-Hertogenbosch – Wasquehal |
247,5 km |
Mario Cipollini
|
3 |
2 lipca |
Wasquehal – Nogent-sur-Oise |
195,0 km |
Erik Zabel
|
4 |
3 lipca |
Soissons – Lac de Madine |
232,0 km |
Cyril Saugrain
|
5 |
4 lipca |
Lac de Madine – Besançon |
242,0 km |
Jeroen Blijlevens
|
6 |
5 lipca |
Arc-et-Senans – Aix-les-Bains |
207,0 km |
Michael Boogerd
|
7 |
6 lipca |
Chambéry – Les Arcs |
200,0 km |
Luc Leblanc
|
8 |
7 lipca |
Bourg-Saint-Maurice – Val d’Isère |
ITT 30,5 km |
Jewgienij Bierzin
|
9 |
8 lipca |
Le Monêtier-les-Bains – Sestriere |
46,0 km |
Bjarne Riis
|
10 |
9 lipca |
Turyn – Gap |
208,5 km |
Erik Zabel
|
|
10 lipca
|
Dzień przerwy
|
11 |
11 lipca |
Gap – Valence |
202,0 km |
José Jaime González
|
12 |
12 lipca |
Valence – Le Puy-en-Velay |
143,5 km |
Pascal Richard
|
13 |
13 lipca |
Le Puy-en-Velay – Super Besse |
177,0 km |
Rolf Sørensen
|
14 |
14 lipca |
Besse-et-Saint-Anastaise – Tulle |
186,5 km |
Dżamolidin Abdużaparow
|
15 |
15 lipca |
Brive-la-Gaillarde – Villeneuve-sur-Lot |
179,0 km |
Massimo Podenzana
|
16 |
16 lipca |
Agen – Hautacam |
199,0 km |
Bjarne Riis
|
17 |
17 lipca |
Argelès-Gazost – Pampeluna |
262,0 km |
Laurent Dufaux
|
18 |
18 lipca |
Pampeluna – Hendaye |
154,5 km |
Bart Voskamp
|
19 |
19 lipca |
Hendaye – Bordeaux |
226,5 km |
Frédéric Moncassin
|
20 |
20 lipca |
Bordeaux – Saint-Émilion |
ITT 63,5 km |
Jan Ullrich
|
21 |
21 lipca |
Palaiseau – Paryż (Champs-Élysées) |
147,5 km |
Fabio Baldato
|
Liderzy klasyfikacji po etapach
Klasyfikacje końcowe
Klasyfikacja młodzieżowa
Klasyfikacja drużynowa
Pozycja
|
Drużyna
|
Czas
|
1. |
Festina |
287 h 46' 20"
|
2. |
Telekom |
+15' 14"
|
3. |
Mapei-GB |
+51' 36"
|
4. |
Roslotto |
+1 h 22' 29"
|
5. |
ONCE |
+1 h 36' 10"
|
Przypisy
Linki zewnętrzne