Towarzystwo Polska-Finlandia

Towarzystwo Polska-Finlandia (TPF) – instytucja zrzeszająca osoby związane i zainteresowane Finlandią i kontaktami polsko-fińskimi. Do głównych działań Towarzystwa należy szerzenie wiedzy o Finlandii, promowanie fińskiej kultury i krzewienie fińskich wartości oraz podtrzymywanie przyjaznych stosunków między Polską i Finlandią.

Pierwszy statut został zarejestrowany 23 czerwca 1928 roku. Kilka dni później, 29 czerwca, odbyło się zebranie założycielskie. Udział w nim wzięli: minister przemysłu i handlu Eugeniusz Kwiatkowski, jako reprezentant ministra Spraw Zagranicznych Marian Szumlakowski i inni urzędnicy państwowi. Ze strony Finlandii jako „minister pełnomocny” Yöntilä oraz attaché wojskowy płk Konrad Ernst oraz konsul Stefan Brun^[1].

Podczas zebrania wybrano zarząd, na którego czele stanął jako prezes prof. Jerzy Michalski, a wiceprezesem został konsul Stefan Brun, sekretarzem Władysław de Bondy, członkami: płk Konrad Ernst, Aleksander Lednicki, prof. Jan Rostafiński, radca MSZ Bronisław Wyszyński i poseł fiński Karl Gustaf Idman^[1][2]. Towarzystwo miało swoją siedzibę przy ul. Krakowskie Przedmieście 9^[2][3].

Po II wojnie światowej, Towarzystwo wznowiło działalność 2 października 1957 roku jako Towarzystwo Przyjaźni Polska-Finlandia^[3]. Przewodniczącym zarządu został prof. Jerzy Jodłowski.

W 1999 roku członkowie podjęli decyzję o powrocie do starej nazwy Towarzystwo Polska-Finlandia^[3].

Siedzibą TPF jest fiński domek na warszawskim Jazdowie^[4].