Trasa europejska – międzynarodowa droga samochodowa w Europie, oznakowana numerem jedno-, dwu- lub trzycyfrowym poprzedzonym literą E (białe napisy na zielonym tle). Numeracja dróg jest zachowana przy przekraczaniu przez drogę granic państwowych. Nadzorowaniem sieci tras europejskich i propozycjami zmian w ich przebiegu zajmuje się Komisja Gospodarcza ONZ ds. Europy (UNECE). W niektórych państwach (np. Polska, Niemcy) numeracja tras europejskich występuje równolegle do krajowego systemu numeracji dróg. W innych państwach (np. Szwecja, Polska w latach 1962–1985) numeracja tras europejskich jest zintegrowana z systemem numeracji krajowej i drogi oznaczone symbolem Exx nie posiadają już innych numerów.
System oznaczeń
Drogi podstawowe i drogi pośrednie określone jako kategoria „A” są oznaczone liczbą dwucyfrową; drogi stanowiące odgałęzienia, odnogi lub drogi łącznikowe określone jako kategoria „B” są oznaczone liczbą trzycyfrową.
Uwaga: drogi E 01... E 09, które oznaczane są zgodnie z powyższym ustaleniem dwiema cyframi zazwyczaj oznacza się jedną cyfrą, z pominięciem zera na początku.
Numeracja:
Drogi podstawowe przebiegające z północy na południe otrzymują oznaczenie liczbą dwucyfrową z końcówką „5”, wzrastającą z zachodu na wschód.
Drogi podstawowe przebiegające z zachodu na wschód otrzymują oznaczenie liczbą dwucyfrową z końcówką „0”, wzrastającą z północy na południe.
Drogi pośrednie otrzymują odpowiednio oznaczenie liczbą dwucyfrową nieparzystą i parzystą, mieszczącą się między liczbami dróg podstawowych, pomiędzy którymi się znajdują.
Drogi kategorii „B” otrzymują oznaczenie liczbą trzycyfrową, z której pierwsza cyfra jest cyfrą drogi podstawowej położonej najbliżej na północ od drogi „B”, druga – cyfrą drogi podstawowej położonej najbliżej na zachód od tej drogi „B”, a trzecia cyfra jest liczbą porządkową.
Drogi podstawowe przebiegające z północy na południe położone na wschód od drogi E99 mają trzycyfrowe nieparzyste liczby od 101 do 129. Pozostałe zasady punktu 2 są dla tych dróg zachowane.
Drogi kategorii „B” położone na wschód od E101 oznaczone są trzycyfrową liczbą zaczynającą się od „0”.
Wyjątki
Dwie drogi klasy „A”, E47 i E55, przebiegające przez Skandynawię mają oznaczenie sprzed 1992 (E6 i E4). Te wyjątki zostały zaakceptowane w związku z dużymi kosztami zmiany oznakowań ww. dróg. Stare oznakowanie występuje tylko w Norwegii i Szwecji. W pozostałych krajach drogi te są oznakowane według nowego systemu numeracji.
Oznakowanie dróg w poszczególnych krajach
W poszczególnych krajach podejście do oznakowania tras numerami „Exx” jest różne:
W większości państw oznakowanie „Exx” jest umieszczane obok numeracji krajowej i wystarczające do poruszania się wzdłuż tras europejskich.
W Danii, Norwegii oraz Szwecji oznakowanie „Exx” jest zintegrowane z numeracją krajową i z reguły drogi te nie posiadają innej numeracji krajowej.
Zdarza się też tak (np. Niemcy), że oznakowanie „Exx” jest minimalne i poruszanie się wzdłuż tras europejskich na jego podstawie jest utrudnione.
W niektórych krajach (np. Wielka Brytania, Uzbekistan) drogi w ogóle nie są oznakowane numerami „Exx”.
Pierwszy system numeracji tras europejskich, wprowadzony w 1950 roku[2], składał się z jedno do dwucyfrowych liczb. W dużym uproszczeniu polegał na tym, że im mniej ważna była droga, tym wyższy miała numer.
Istniały dwie kategorie:
„A”, w której znajdowały się główne trasy europejskie, o numerach E1 – E21, E21a, E21b i E22
„B”, w której znajdowały się trasy europejskie będące odgałęzieniami i łącznikami, o numerach E31 – E92[2].
W 1968 roku wprowadzono trzycyfrowe arterie[3][4].
Bieżący system oznaczeń tras europejskich został utworzony w 1975 na podstawie Umowy europejskiej o głównych drogach ruchu międzynarodowego (AGR) zawartej w Genewie 15 listopada. Jego wprowadzanie w życie rozpoczęto w pierwszej połowie lat 80. XX wieku[5]. Mimo upływu ponad 20 lat od jego wprowadzenia zdarzają się sytuacje oznakowania dróg znakami zgodnymi z poprzednim systemem.
Zmiana systemu numeracji nie od razu została przez wszystkich zaakceptowana. Zdarzały się też sytuacje, że po akceptacji zmian nic się praktycznie w oznakowaniu dróg nie zmieniło.
W związku z niewprowadzaniem zmian w oznakowaniu dróg, zdarzały się sytuacje, w których wydawcy atlasów pomimo uwzględnienia nowej numeracji dróg w atlasach, w kolejnych wydaniach powracali do poprzedniej (wycofywanej) numeracji.
W 1992 uzupełniono sieć o wiele nowych dróg, w znacznej mierze na terenach Rosji. Do dotychczasowego systemu dodano głównie drogi leżące na wschodzie Europy i częściowo w zachodniej Azji, co częściowo zniekształciło systematykę oznakowania tras.
Cały czas w systemie są wprowadzane zmiany, na ogół wydłużające lub zmieniające trasy przy jej końcach.
W Polsce
Oznakowanie tras europejskich w Polsce zaczęto wprowadzać ok. 1962. Były to następujące trasy:
Obecny system numeracji tras europejskich zaczęto wprowadzać w 1985 według nowego systemu. Rząd Polski podpisał Umowę o głównych drogach ruchu międzynarodowego 14 września 1984. Została ona ratyfikowana 29 stycznia 1985 i opublikowana w Dzienniku Ustaw 11 marca 1985 (Dz.U. z 1985 r. nr 10, poz. 35).
W tej umowie wymienione były następujące trasy przebiegające przez terytorium Polski:
↑2. Directional Information Signs, §§2.3.34–36, 2.4.108, 2.4.116, 2.5.87, Department of Transport, Tourism and Sport, listopad 2010(ang.). Brak numerów stron w książce