Twierdzenie Cantora – twierdzenie teorii przestrzeni metrycznych autorstwa Georga Cantora będące warunkiem koniecznym i dostatecznym zupełności danej przestrzeni metrycznej: każdy zstępujący ciąg niepustych zbiorów domkniętych o średnicach dążących do zera ma granicę (tj. niepuste przecięcie; zob. zbiory rozłączne)[1].
Dla przestrzeni metryzowalnych pokryciowa definicja zwartości jest równoważna następującej definicji za pomocą ciągów zbiorów: każdy zstępujący ciąg niepustych zbiorów domkniętych[a] ma granicę (tj. niepuste przecięcie). Warunek Cantora jest słabszy niż przytoczona definicja, dlatego każda metryzowalna przestrzeń zwarta jest zupełna[b]. Powyższej obserwacji można również dowieść, powołując się na równoważną (dla przestrzeni metryzowalnych) powyższym definicjom definicję ciągową: z każdego ciągu punktów przestrzeni można wybrać podciąg zbieżny w tej przestrzeni; oraz wykorzystaną w dowodzie własność ciągów Cauchy’ego: punkt skupienia ciągu Cauchy’ego jest jego granicą.
Dowód
- Konieczność
- Jeżeli jest ciągiem zbiorów domkniętych przestrzeni metrycznej przy czym oraz to jest ciągiem Cauchy’ego. Z zupełności wynika, że a ponieważ dla (z ich domkniętości), to
- Dostateczność
- Niech spełnia warunek Cantora, zaś będzie ciągiem Cauchy’ego. Zbiory domknięte tworzą ciąg zstępujący, dla którego zatem istnieje punkt który jest punktem skupienia zatem na mocy własności ciągu Cauchy’ego.
Uwagi
- ↑ Założenie zstępowania ciągu niepustych zbiorów domkniętych można zastąpić własnością przecięć skończonych rodziny zbiorów domkniętych.
- ↑ Dla każdej metryki generującej topologię przestrzeni zwartej przestrzeń metryczna jest zupełna.
Przypisy