USS Long Island (CVE-1)

USS Long Island (CVE-1)
	; USS Long Island (CVE-1)
	Historia
Położenie stępki	7 lipca 1939 (jako Mormacmail)
Wodowanie	11 stycznia 1940
	US Navy
Nazwa	USS Long Island
Wejście do służby	USN: 2 czerwca 1941
Wycofanie ze służby	USN: 26 marca 1946
	Stany Zjednoczone
Nazwa	Nelly; Seven Seas
Wejście do służby	24 kwietnia 1947
Los okrętu	zezłomowany w 1977
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	13 499 długich ton
Długość	150 m
Szerokość	21,18 m
Zanurzenie	7,82 m
	Napęd
	1 silnik Diesla; 1 śruba; 8500 KM
Prędkość	16,5 węzła
	Uzbrojenie
	1 x 127 mm; 2 x 76 mm
	Wyposażenie lotnicze
	21 samolotów
Załoga	970 ludzi

USS Long Island (CVE-1) – amerykański lotniskowiec eskortowy, okręt prototypowy typu Long Island. Jego nazwa pochodziła od Long Island.

Stępkę jednostki położono 7 lipca 1939 pod nazwą "Mormacmail" na podstawie kontraktu Maritime Commission w stoczni Sun Shipbuilding and Drydock Company. Zwodowano go 11 stycznia 1940, matką chrzestną była pani Holt. Jednostka została nabyta przez marynarkę 6 marca 1941 i weszła do służby w US Navy 2 czerwca 1941 jako Long Island (AVG-1), jej pierwszym dowódcą był Commander Donald B. Duncan.

Okręt był w służbie w czasie II wojny światowej. Działał na wodach Pacyfiku, głównie jako jednostka szkolna i transportowiec samolotów. Brał udział w operacji Magic Carpet.

Wycofany ze służby w US Navy 26 marca 1946 został sprzedany na złom 24 kwietnia 1947. Jednak nie został zezłomowany, ale pływał jako jednostka cywilna do 13 września 1966 pod nazwami "Nelly" i "Seven Seas". Następnie zakupiony przez Uniwersytet Rotterdamski pełnił rolę akademika do 1977. Następnie zezłomowany w Belgii.