Ulica Andrzeja Struga w Łodzi

ulica Andrzeja Struga

Centrum, Stare Polesie
Ul. Struga przy skrzyżowaniu z ul. Piotrkowską (2024)
Państwo	Polska
Miejscowość	Łódź
Długość	1,88 km
Przebieg
0 m ul. Piotrkowska, ul. Juliana Tuwima 190 m al. Tadeusza Kościuszki 310 m ul. Wólczańska, ul. Marii Skłodowskiej-Curie 500 m ul. Gdańska 700 m ul. Stefana Żeromskiego 830 m ul. Lipowa 950 m ul. kpt. Stefana Pogonowskiego 1080 m ul. 28 Pułku Strzelców Kaniowskich 1240 m ul. gen. Lucjana Żeligowskiego, ul. Łąkowa 1290 m ul. Łąkowa 1880 m al. Włókniarzy
Położenie na mapie Łodzi ulica Andrzeja Struga
Położenie na mapie Polski ulica Andrzeja Struga
Położenie na mapie województwa łódzkiego ulica Andrzeja Struga
51°45′51,8″N 19°26′37,3″E/51,764378 19,443703
Multimedia w Wikimedia Commons

Ulica Andrzeja Struga, potoczna nazwa: Andrzeja^[1] – ulica w Łodzi.

Ulica Andrzeja Struga ma prawie 1,9 kilometra długości i łączy ulicę Piotrkowską z aleją Włókniarzy. Ulica na odcinkach pomiędzy ul. Piotrkowską i al. Kościuszki oraz ul. Wólczańską i ul. Żeromskiego jest ulicą o ruchu jednokierunkowym w kierunku zachodnim.

Ulica powstała podczas regulacji (utworzenia) w latach 1824–1828 osady tkaczy, którą nazwano Łódka^[2]. Przecznica ul. Piotrkowskiej na całej długości nosiła nazwę Przejazd. We wrześniu 1863 Rada Miasta zdecydowała, że odcinek ulicy na zachód od Piotrkowskiej, który jeszcze w 1860 był drogą bez numeracji placów i bez domów, będzie nosił nazwę św. Andrzeja^[3]. Ulica nazwana została na cześć prezydenta Łodzi Andrzeja Rosickiego, który sprawował urząd w latach 1862–1865 i w okresie powstania styczniowego. Zaskarbił sobie tak dużą sympatię wśród łodzian, że postanowili jedną z ulic nazwać jego imieniem. Dla niepoznaki, aby zaborca się zgodził, dodano w nazwie ulicy przymiotnik święty. Mimo że ulica po II wojnie światowej otrzymała nazwę Andrzeja Struga, wielu łodzian nadal nazywa ją ulicą Andrzeja^[1][4].

W latach 1915–1918 ulica nazywała się Andreasstrasse, w 1940 odcinek od Piotrkowskiej do Łąkowej przemianowano na Tannenbergstrasse, a następnie na Meisterhausstrasse, a odcinek od Łąkowej do Towarowej (ob. al. Włókniarzy) na Immelmannstrasse^[5].

• nr 2 – zabytkowa kamienica Edwarda Lungena, nr rej.: A/7 z 4 marca 2003^[6]
• nr 3 – zabytkowa kamienica II Łódzkiego Tow. Pożyczkowo-Oszczędnościowego (NNZOZ Salve, Księgarnia-Antykwariat „NIKE”), nr rej.: A/359 z 6 lutego 1995^[6]
• nr 4 – zabytkowa kamienica, nr rej.: A/103 z 29.12.2010^[6]
• nr 14 – dawna siedziba Miejskiej Biblioteki Publicznej Łódź-Śródmieście im. Andrzeja Struga
• nr 33 – Miejska Biblioteka Publiczna Łódź-Polesie
• nr 42 – zabytkowy dom, w którym mieszkał Julian Tuwim (tablica na kamienicy upamiętniająca Tuwima), nr. rej.: 617-VII-30 z 22 lutego 1955, ZS/2/23 z 3 kwietnia 1964 oraz A/23 z 20 stycznia 1971^[6]
• nr 61/63 – zabytkowy zespół d. Fabryki Kindermanna (ob. Zakłady Przemysłu Cukierniczego UNITOP–OPTIMA S.A.), nr. rej.: A/325/1-2 z 5 lutego 1992^[6]

• Numery parzyste: 2–88
• Numery nieparzyste: 5–65
• Kody pocztowe: 90-420 (1-7); 90-609 (9-17); 90-613 (19-23); 90-631 (25-35); 90-632 (37-43); 90-640 (45-55); 90-648 (57-d.k.); 90-426 (2-10); 90-513 (12-28); 90-501 (30-44); 90-567 (46-64); 90-557 (66-d.k.)^[7]

• AnnaA. Rynkowska AnnaA., Ulica Piotrkowska, wyd. I, Łódź: Wydawnictwo Łódzkie, 1970, ISBN 978-83-939822-4-0 .

• zdjęcia ulicy na portalu fotopolska