Uroczystość liturgicznaUroczystość (łac. sollemnitas) – w liturgii rzymskiej świąteczny dzień obchodów, który obok niedzieli należy do głównych dni roku liturgicznego. Uroczystości, w odróżnieniu od wszystkich obchodów niższej rangi (świąt i wspomnień), przenosi się na inny dzień, jeżeli z racji zbiegu różnych okazji nie można ich obejść we właściwym terminie; natomiast wszystkie obchody niższej rangi w danym roku się opuszcza. W tradycyjnej (przedsoborowej) terminologii liturgicznej uroczystościom odpowiadają święta pierwszej klasy (łac. festa I. classis, duplicia I. classis)[1]. Dzień obchodów uroczystości wyznacza data lub kalendarz liturgiczny (→święta ruchome). CharakterystykaObchody uroczystości liturgicznych rozpoczynają się wieczorem dnia poprzedzającego (tzw. I nieszpory lub wigilia). Mają własny formularz mszalny. Część z nich ma odrębny formularz na mszę wigilijną. W liturgii mszalnej uroczystości nie są pomijane żadne elementy, a zatem odmawiane są Gloria (nawet w Wielkim Poście) i Wyznanie wiary. Uroczystości dzielą się na ogólne (obchodzone w całym Kościele) lub własne (np. uroczystości patrona miasta, kraju lub diecezji), obchodzone lokalnie. Obchód największych uroczystości, czyli Wielkanocy i Bożego Narodzenia[a] sprawowany jest przez osiem dni; jest to tzw. oktawa. Każda oktawa rządzi się własnymi prawami. Obchody uroczystości mają pierwszeństwo liturgiczne, tzn. obchodzone są bez względu na przypadający dzień. Wyjątek stanowią: Wielki Tydzień, niedziele wielkiego postu i adwentu oraz Popielec. W tych przypadkach uroczystości przenoszone są na dzień następny, chyba że przepisy liturgiczne stanowią co innego. Częstym przypadkiem jest zbieg uroczystości Zwiastowania Pańskiego (25 marca) z Wielkim Tygodniem i oktawą Wielkanocy; wtedy Zwiastowanie obchodzi się w poniedziałek po Niedzieli Przewodniej[2]. W czasie obchodów uroczystości nie można sprawować mszy okolicznościowych i za zmarłych (żałobnych). Msze pogrzebowe można sprawować za zgodą własnego ordynariusza. Uroczystość natomiast znosi post zwykły. Kan. 1246 § 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego określa uroczystości, których obchód jest obowiązkowy (tzw. święta nakazane)[3]. Lista tych uroczystości może zostać zmieniona przez Konferencję Episkopatu danego kraju[4]. Właściwy sposób świętowania polega na uczestnictwie we mszy oraz na powstrzymaniu się od nieobowiązkowej pracy. Dni obchodów o randze uroczystościW ciągu roku liturgicznego w kalendarzu polskim następujące dni mają rangę uroczystości liturgicznej (kursywą wyróżniono uroczystości związane z Polską):
Zobacz teżUwagi
Przypisy
Bibliografia
Encyklopedie internetowe (dzień obchodu liturgicznego):
|