|
Vasile Cristea
Vasile Cristea (ur. 24 lutego 1906 we wsi Şomoştelnic, zm. 17 stycznia 2000 w Rzymie) – duchowny i biskup rumuńskiego Kościoła greckokatolickiego, rektor rzymskiego Kolegium Pio Romeno, urzędnik Kurii rzymskiej. ŻyciorysUrodził się 24 lutego 1906 we wsi Şomoştelnic[1] w gminie Mica na terenie ówczesnej monarchii austro-węgierskiej. Ukończył znane liceum św. Bazylego Większego (Sfântul Vasile cel Mare) w Blaju, a później studia na tutejszej Akademii Teologicznej. W tym okresie zbliżył się do duchowości asumpcjonistów. 27 marca 1932 został wyświęcony na kapłana w tym zakonie, a 17 października 1933 złożył śluby zakonne[2][3][4]. Po wojnie sytuacja Kościoła greckokatolickiego stała się trudna na skutek nacisków ze strony komunistycznego rządu kierowanego przez Petru Groza. Vasile Cristea decyzją przełożonych został mianowany rektorem Papieskiego Kolegium Pio Romeno w Rzymie, miejsca, w którym kształcili się elitarni księża i teologowie Zjednoczonego Kościoła Rumuńskiego. Ze względu na przepisy narzucone przez partię komunistyczną nie mógł opuścić Rumunii normalną drogą. Aby dotrzeć do Rzymu, został mianowany sekretarzem nuncjusza apostolskiego w Rumunii, arcybiskupa Andrei Cassulo. W ten sposób otrzymał od Watykanu paszport dyplomatyczny i udało mu się przekroczyć granicę[3]. 10 maja 1948 Vasile Cristea wraz z innymi duchownymi greckokatolickimi na Zachodzie odmówił złożenia przysięgi na wierność nowym władzom. Z tego powodu został uznany przez komunistów za zdrajcę ojczyzny[5]. Vasile Cristea był rektorem Papieskiego Kolegium Pio Romeno do 1950 roku[3]. 1 grudnia 1948 komuniści zdelegalizowali Kościół greckokatolicki. Vasile Cristea próbował rekrutować uczniów do Kolegium spośród Rumunów, którzy wyemigrowali na Zachód, a później udostępnił je tymczasowo wiernym katolickich Kościołów wschodnich, którzy przyjechali studiować do Wiecznego Miasta[3]. Kiedy Watykan zaczął organizować greckokatolickie wspólnoty emigracyjne, Cristea zaangażował się w to przedsięwzięcie. 2 czerwca 1960 Jan XXIII powołał go do pracy w Kurii rzymskiej i nominował go biskupem tytularnym Lebedos. Vasile Cristea został wyświęcony na biskupa w 1960 roku. W 1967 prawosławny patriarcha Rumunii Justynian miał pretensje o wyświęcenie zbiegłego z kraju duchownego Vasile Cristea na biskupa[6]. Nowowyświęconemu biskupowi powierzono opiekę nad rumuńskimi wiernym greckokatolickim w wolnym świecie[3]. Choć jego miejscem zamieszkania zawsze pozostawał Rzym, opiekował się rumuńskimi misjami greckokatolickimi w Paryżu, Monachium, Madrycie i innych częściach Europy. W tym charakterze przeprowadzał wizytacje we Francji, Niemczech, Anglii i Stanach Zjednoczonych, wśród tamtejszych wspólnot rumuńskich[4]. Ponieważ w kraju obowiązywał zakaz odprawiania mszy greckokatolickich, biskup polecił wiernym słuchać Mszy św. w języku rumuńskim z Rzymu, transmitowanej przez Radio Watykańskie[3]. Uczestniczył w Soborze Watykańskim II. 16 października 1964 przemawiał do ojców soborowych, aby dać świadectwo o cierpieniach Kościoła podziemnego[3]. 10 października 1987 złożył rezygnację z urzędu. Zmarł w Rzymie 17 stycznia 2000. Został pochowany na cmentarzu Campo Verano w kaplicy Papieskiego Kolegium Pio Romeno[1][4]. Przypisy
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
