Władysław Lech Terlecki (ur. 18 maja 1933 w Częstochowie, zm. 3 maja 1999 w Warszawie) – polski pisarz, scenarzysta, autor powieści i opowiadań, słuchowisk, utworów dramatycznych i filmowych oraz scenariuszy. Autor licznych książek poświęconych powstaniu styczniowemu (Spisek, Dwie głowy ptaka, Powrót z carskiego sioła, Rośnie las, Lament).
Debiutował w 1953 w katolickim tygodniku „Dziś i Jutro”, popierającym działania władz komunistycznych (był też redaktorem tego tygodnika). W 1954-1958 był redaktorem "Wrocławskiego Tygodnika Katolików", wydawanego przez Stowarzyszenie Pax zrzeszające katolików współpracujących z władzami komunistycznymi. W 1958-1968 był redaktorem działu prozy w dwutygodniku „Współczesność”. Od 1967 przez pewien czas był redaktorem literackim w Polskim Radiu.
Żonaty z Lucyną Terlecką z domu Basaj (1930-2021). Ich córka Barbara (zm. 2018), pracowała w Londynie jako dziennikarka BBC. Syn Tomasz (zm. 2017), absolwent ASP, był m.in. autorem książek poświęconych historii Komorowa.
Od 1956 mieszkał w Komorowie koło Pruszkowa. W latach 60. utrzymywał stały kontakt z mieszkającą tam Marią Dąbrowską. Po jej śmierci na mocy testamentu został jedną z osób opiekujących się spuścizną pisarki[2].
Polski los czy polska utopia? (rozmowa Adama Krzemińskiego z Władysławem Terleckim; „Literatura” nr 1/1985);
Obszar bezpieczny (rozmowa Bogdana Rogatki z Władysławem Terleckim; „Dekada Literacka” nr 33/1991);
Błogostan, który prysnął. Z Władysławem Terleckim rozmawia Barbara Kazimierczyk („Odra” nr 7-8 / 1992);
Włodzimierz Maciąg, Kto nam opowie, jak było? (o książce Zabij cara; „Nowe Książki” nr 2/1993);
Janina Madejska, Władysław Lech Terlecki. Zestawienie bibliograficzne w wyborze, „Poradnik Bibliotekarza” 1993 nr 4, s. 13-17;
W paszczy polityki (rozmowa Stanisława Beresia z Władysławem Terleckim; „Odra” nr 5/1996);
W labiryncie historii (rozmowa Stanisława Beresia z Władysławem Terleckim; „Odra” nr 5/1998);
Jacek Łukasiewicz, Władysław Lech Terlecki – pożegnanie. Demoniczny pierwiastek („Tygodnik Powszechny”, 26.05.1999 r.);
Helena Zaworska, Polak Polakowi wilkiem. Ostatnia książka zmarłego niedawno Władysława Terleckiego (o książce Wyspa kata; "Gazeta Wyborcza", 28.05.1999 r.);
Piotr Kuncewicz, Agonia i nadzieja. Literatura polska od 1918, Tower Press 2000, T.V, s. 30-35;
Aleksandra Chomiuk, Powieść historyczna wobec zmian w historiografii. Przypadek Władysława Lecha Terleckiego, „Ruch Literacki” z. 5, 2001, s. 625-638;
Marek Sołtysik, Prawy i lewi ("Rzeczpospolita" – "Plus-Minus", 4-5.05.2002);
Marek Sołtysik, Pisarz spełniony. O Władysławie Lechu Terleckim ("Rzeczpospolita" – "Plus-Minus", 12-13.07.2003 r.);
Marek Nowakowski, Śladami swoich bohaterów ("Rzeczpospolita" – "Plus-Minus", 5-6.06.2004 r.).