Władysław Rawicz-Szczerbo
|
| Data i miejsce urodzenia
|
13 maja 1882
Chrepelów
|
| Data i miejsce śmierci
|
16 czerwca 1959
Edmonton, Kanada
|
| wiceprezes Komitetu Głównego PKD
|
| Przynależność polityczna
|
Polski Komitet Demokratyczny w Rosji 1917–1918
|
| Odznaczenia
|
 
|
|
|
Władysław Rawicz-Szczerbo (ur. 13 maja 1882 w Chrepelowie, zm. 16 czerwca 1959 w Warszawie) – polski inżynier technolog, działacz społeczny
Życiorys
Urodził się w 13 maja 1882 w Chrepelowie, pow. mohylewskim, w rodzinie Adama i Rozalii z Charkiewiczów. Ukończył w 1901 szkołę realną w Mohylewie, następnie z odznaczeniem w 1910 wydział mechaniczny Instytutu Technologicznego w Petersburgu[1]. Związał się wówczas ze środowiskiem demokratów w Rosji. Współpracował w 1908 z wychodzącym w Petersburgu czasopismem „Votum Separatum” zwalczającym idee panslawizmu[2].
Po wybuchu I wojny światowej działacz Polskiego Towarzystwa Pomocy Ofiarom Wojny, był m.in. członkiem i wiceprezesem Komitetu Głównego towarzystwa (1916–1918), przez pewien czas kierował też jego Wydziałem Budżetowym[3]. Od 5 marca członek Komitetu Wykonawczego Polskiego Komitetu Demokratycznego w Petersburgu, przewodniczący jego Wydziału Organizacyjnego. Następnie we władzach ogólnokrajowych Polskiego Komitetu Demokratycznego (1917–1918)[4]. Był członkiem Komisji Likwidacyjnej do Spraw Królestwa Polskiego[5].
W latach 30. mieszkał w Gdyni. Pracował jako prokurent oddziału firmy „Progress” – Zjednoczone Kopalnie Górnośląskie. W latach 1936–1939 był radcą i członkiem Prezydium Izby Przemysłowo-Handlowej w Gdyni, oraz jako wiceprezes kierował sekcją żeglugowo-portową Izby; był także członkiem komisji morskiej[6].
Jego żoną była Halina Rawicz-Szczerbo z Olszamowskich (1889–1976), działaczka Stowarzyszenia Studentek Polek „Spójnia” w Petersburgu[7]. Od 6 października 1926 był mężem Marii Grudzińskiej[8].
Zmarł 16 czerwca 1959 w Edmonton, Kanada, gdzie jest pochowany[9].
Ordery i odznaczenia
Przypisy
- ↑ Dziennik Urzędowy Ministerstwa Oświaty w Warszawie, Nr 3 poz. 60 z 15 marca 1950,
- ↑ JacekJ. Gzella JacekJ., Krytyka idei neosłowiańskiej na łamach petersburskiego czasopisma „Votum Separatum” (rok 1908), „Acta Universitatis Nicolai Copernici. Nauki Humanistyczno-Społeczne. Bibliologia”, 1 (306), 1996, s. 175–177 .
- ↑ Dariusz Tarasiuk, Polskie Towarzystwo Pomocy Ofiarom Wojny, strona internetowa Polski Petersburg [dostęp 18.05.2019]
- ↑ AdamA. Miodowski AdamA., Demokraci polscy w Rosji w latach 1917–1918, „Studia Podlaskie”, 8, 1998, s. 21, 23–24, DOI: 10.15290/sp.1998.08.02, ISSN 0867-1370 [dostęp 2019-06-09] (pol.).
- ↑ MieczysławM. Wrzosek MieczysławM., Dążenia do powołania na emigracji w 1917 r. polskiego naczelnego organu politycznego, „Dzieje Najnowsze”, 6 (3), Zakład Narodowy im. Ossolińskich; Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1974, s. 102 [dostęp 2019-06-09] .
- ↑ Sprawozdanie Izby Przemysłowo-Handlowej w Gdyni za rok 1935, Gdynia 1936, s. 7, 10, 15, 25, 43, 124, 129, 130
- ↑ Polski Petersburg [online], www.polskipetersburg.pl [dostęp 2021-09-20] .
- ↑ Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 254. [dostęp 2021-09-21].
- ↑ Wladyslaw Rawicz-Szczerbo (unknown-1959) - Find A... [online], www.findagrave.com [dostęp 2021-11-14] (ang.).
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 178, poz. 260 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-09-20] .
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 104, poz. 1411 - Uchwała Rady Państwa z dnia 2 marca 1955 r. nr 0/362 - na wniosek Prezesa Centralnego Urzędu Wydawnictw, Przemysłu Graficznego i Księgarstwa.
