Władysław Rodowicz
Władysław Rodowicz (ur. 14 marca?/27 marca 1916 w Kijowie, zm. 3 października 2013) – polski publicysta, autor literatury specjalistycznej, działacz katolicki, dyrektor i wykładowca Towarzystwa Naukowego Organizacji i Kierownictwa, współtwórca i świecki przewodniczący Prymasowskiego Komitetu Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i ich Rodzinom. ŻyciorysJego ojcem był Stanisław Rodowicz. Ukończył warszawską SGH. W okresie międzywojennym prezes harcerskiej korporacji akademickiej „Sparta”. W czasie II wojny światowej, w okresie kampanii wrześniowej uczestnik obrony Modlina, następnie działacz konspiracji w ramach struktur Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej. Był oficerem AK. Wraz z bratem Stanisławem na potrzeby konspiracyjne stworzył podziemną radiostację (tzw. „Łódź podwodna”)[1]. W latach 1940–1941 kierował tajną radiostacją mającą za zadanie utrzymywanie kontaktu między AK a Polską Armią na Zachodzie. Po aresztowaniu przez Niemców w nocy z 2 na 3 listopada 1941 r., został osadzony na Pawiaku, a następnie w obozach koncentracyjnych na Majdanku i Auschwitz-Birkenau. Z tego ostatniego zbiegł na krótko przed jego wyzwoleniem. W okresie powojennym piastował funkcje dyrektora oraz wykładowcy w Towarzystwie Naukowym Organizacji i Kierownictwa. Był organizatorem między innymi szkoleń na katechetów oraz działaczy duszpasterskich. Działacz Klubu Inteligencji Katolickiej w Warszawie, jego członek honorowy, pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Rewizyjnej KIK, a także zasiadał w kapitule nagrody „Pontifici” Budowniczemu Mostów. Po wprowadzeniu stanu wojennego był współtwórcą i członkiem kierownictwa Prymasowskiego Komitetu Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i ich Rodzinom działającego w kościele pw. św. Marcina, przy ul. Piwnej w Warszawie. Należał również do władz Towarzystwie Opieki nad Ociemniałymi w Laskach. W 2006 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (M.P. z 2007, nr 9, poz. 97). Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera A19-8-16)[2]. Wybrana bibliografia autorska[3]
PrzypisyBibliografia
Linki zewnętrzne
|