Wacław Kowalik

Wacław Kowalik
Data i miejsce urodzenia	1913 ; Studzianki
Data i miejsce śmierci	15 sierpnia 1983 ; Warszawa
Narodowość	polska
Alma Mater	Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie
Dziedzina sztuki	medalierstwo, rzeźba
	Ważne dzieła
	Pomnik Partyzanta w Warszawie; 2 złote wzór 1975; 10 złotych 1964 Kazimierz Wielki; 10 złotych 1965 Warszawska Nike; 10 złotych 1967 Karol Świerczewski; 10 złotych 1971 50. rocznica III powstania śląskiego; 10 złotych 1972 50 lat portu w Gdyni;
	Odznaczenia

Wacław Kowalik (ur. 1913 w Studziankach, zm. 15 sierpnia 1983 w Warszawie) – polski rzeźbiarz i medalier.

Życiorys

Syn Józefa^[1]. W 1939 ukończył pięcioletnie studia na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, studiował w pracowni rzeźby pod kierunkiem prof. Tadeusza Breyera^[2]. Po 1945 został stałym współpracownikiem Mennicy Państwowej, dla której stworzył ponad sto wzorów medalierskich, plakiet oraz projektów monet (m.in. będącej dwadzieścia lat w obiegu monety o nominale 2 złote^[3]), a z odznaczeń zaprojektował Medal „Za udział w walkach o Berlin” ustanowiony w 1966^[4]. Ponadto był twórcą kompozycji figuralnych m.in. Pomnik Partyzanta w Warszawie zrealizowany w 1962, Pomnik Walki i Męczeństwa Ziemi Bydgoskiej niezrealizowany projekt z 1966 (pierwsza nagroda). Wiele dzieł Wacława Kowalika znajduje się w zbiorach muzealnych m.in. Muzeum Watykańskiego, Muzeum Narodowego w Warszawie i Muzeum Warszawy^[5].

11 lipca 1955 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki” został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi^[1].

↑ ^a ^b M.P. z 1955 r. nr 91, poz. 1144.
↑ Maria Anna Rudzka: Zadanie: forma. Pracownia profesora Tadeusza Breyera w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w latach 1923-1939. Wyd. 2. Warszawa: Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie, 2023, s. 256. ISBN 978-83-66835-50-4.
↑ Moneta 2 złote polskie z 1976, projektu Wacława Kowalika. [dostęp 2011-11-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-10)].
↑ Tadeusz Jeziorowski, Mariusz Skotnicki (red.): Blask orderów. T. III. Warszawa: Muzeum Łazienki Królewskie, 2019, s. 50.
↑ Artinfo, Wacław Kowalik