|
Wadym Kołesniczenko
Wadym Wasylowycz Kołesniczenko, ukr. Вадим Васильович Колесніченко (ur. 21 marca 1958 w Humaniu) – ukraiński polityk, z wykształcenia agronom i prawnik. Po 2014 separatysta rosyjski, który poparł aneksję Krymu przez Rosję i zrezygnował w obywatelstwa Ukrainy, przyjmując obywatelstwo rosyjskie na anektowanym przez Rosję Krymie[1]. W 1980 ukończył studia w Instytucie Gospodarstwa Wiejskiego w Humaniu z dyplomem agronoma. Następnie kierownik kołchozu w obwodzie wołyńskim i I sekretarz Komitetu Miejskiego Komsomołu we Włodzimierzu Wołyńskim. Po odbyciu służby wojskowej (1982-84) osiedlił się na Krymie. Od czerwca 1986 do 1989 oficer operacyjny wydziału do walki z kradzieżą mienia socjalistycznego Urzędu Spraw Wewnętrznych w Jałcie. Od 1989 instruktor w aparacie Komunistycznej Partii Ukrainy, od października 1989 przewodniczący komisji kontroli Komitetu Miejskiego Komunistycznej Partii Ukrainy w Jałcie. W latach 1987–1992 studiował prawo w Charkowskim Instytucie Prawniczym im. Dzierżyńskiego (ukr. Харківський юридичний інститут ім. Дзержинського). Od marca 1992 do czerwca 2003 prawnik w przedsiębiorstwach prywatnych w Autonomicznej Republice Krymu. Od kwietnia 2001 członek Partii Regionów, od czerwca 2003 wiceprzewodniczący do spraw ideologii i samorządności lokalnej w miejskiej organizacji Partii Regionów w Sewastopolu. W latach 2006–2014 deputowany do Rady Najwyższej Ukrainy z Partii Regionów, do 2014 wiceprzewodniczący frakcji parlamentarnej Partii Regionów w Radzie Najwyższej. Polityk orientacji prorosyjskiej. Jego okręgiem wyborczym był Sewastopol, w 2012 uzyskał tam mandat w okręgu większościowym. W lipcu 2013 był (obok Petra Symonenki - I sekretarza Komunistycznej Partii Ukrainy) inicjatorem listu 148 deputowanych Rady Najwyższej Ukrainy z Partii Regionów i Komunistycznej Partii Ukrainy do Sejmu RP z apelem o formalne uznanie rzezi wołyńskiej za ludobójstwo[2][3][4]. Apel został przesłany na ręce marszałka Sejmu Ewy Kopacz 5 lipca 2013. Z inicjatywy Jana Niewińskiego, przewodniczącego Kresowego Ruchu Patriotycznego, Ogólnopolski Komitet Budowy Pomnika Ofiar Ludobójstwa dokonanego przez OUN-UPA nadał wówczas Kołesniczence Krzyż Pamięci Ofiar Ludobójstwa OUN-UPA, który wręczono mu podczas jego wizyty w Warszawie[5][6]. W czasie protestów Euromajdanu, w styczniu 2014 był współautorem uchwalonych 16 stycznia 2014 przez Radę Najwyższą tzw. ustaw dyktatorskich, czyli zbioru ustaw, mających na celu ograniczenie wolności słowa i zgromadzeń, m.in. zaostrzających odpowiedzialność karną za udział w demonstracjach niezgodnych z tymi ustawami[7][8]. Ustawy te, zarówno co do ich materii, jak i formy przyjęcia ich przez parlament, były powszechnie krytykowane przez opozycję, organizacje obrony praw człowieka jak Transparency International[9][10] czy Freedom House[11][12] oraz Unię Europejską i USA, spowodowały wzmożenie fali protestów w Kijowie i zostały anulowane już 28 stycznia 2014[13]. Po protestach Euromajdanu i odsunięciu od władzy Wiktora Janukowycza i Partii Regionów w marcu 2014 zawiesił członkostwo w Partii Regionów, następnie zrzekł się mandatu deputowanego[14]. Po zajęciu Krymu przez armię rosyjską i aneksji Autonomicznej Republiki Krymu przez Federację Rosyjską przyjął obywatelstwo Federacji Rosyjskiej i wstąpił do kierowanej przez Dmitrija Rogozina rosyjskiej partii nacjonalistyczno-socjalistycznej Rodina (pol. Ojczyzna)[15]. W wywiadzie z marca 2014 Kołesniczenko oświadczył, że rezygnuje z działalności politycznej i ma zamiar prowadzić fermę hodowli kóz[16]. W 2012 Timothy Snyder zarzucił Kołesniczence plagiat jednego ze swoich artykułów i zażądał publicznie wycofania z dystrybucji książki Kołesniczenki, w której się znajdował[17]. W 2013 roku naruszanie praw autorskich zarzucił Kołesniczence również John-Paul Himka[18]. Żona – Lilija Makedon (ur. 1976), syn Wsewołod (ur. 2006). Odznaczony Orderem Przyjaźni (Rosja) i Medalem Puszkina (Rosja). Przypisy
Bibliografia, linki
|
||||||||||||||
