|
Wieża Woka
Wieża Woka – wieża widokowa, najstarszy zabytek Prudnika, najstarsza wieża zamkowa na Górnym Śląsku[1] i najstarsza prywatna budowla obronna na terenie Polski[2][3][4]. Znajduje się na terenie Starego Miasta, na Placu Zamkowym. Jest jedyną pozostałością po zamku w Prudniku. HistoriaZamek gotycki w zakolu rzeki Prudnik został wzniesiony w XIII-wieku z inicjatywy czeskiego szlachcica Woka z Rożemberka, który jest uważany za założyciela Prudnika. Początkowo była nazywana Wieżą Pogańską[5]. Wieża w pełniła funkcję miejsca ostatecznej obrony, gdyż grube ściany i wejście do wnętrza wieży na wysokości 12,5 m czyniły z niej miejsce nie do zdobycia. Oprócz tego pełniła też funkcje więzienne, a także służyła jako magazyn żywności i zbrojownia[1]. Inna wersja powstania wieży[6], obalona przez Augustina Weltzla w XIX w. mówi, że drewniany zamek Wogendrüssel założyli ok. 1000 roku templariusze co jest ewidentną nieprawdą, gdyż zakon powstał dopiero w 1118 roku. W XIX w. wieża miała być rozebrana, ale gdy pruski oficer dowiedział się o jej pochodzeniu, kazał ją zostawić. Podczas pożaru 27 sierpnia 1806 roku spłonął cały zamek oprócz wieży[7]. Na miejscu nieistniejącego zamku w 1837 wzniesiono kompleks stajni garnizonowych[8][5]. W 2009 Wieża Woka została gruntownie odrestaurowana przez gminę Prudnik. Obecnie pełni rolę punktu widokowego[8], którym zarządza Muzeum Ziemi Prudnickiej[2][9]. Architektura_(2).jpg) _(1).jpg) Wieża Woka jest wieżą cylindryczną. Jej mury zostały zbudowane z kamieni szarogłazu, pozyskiwanego w kamieniołomach w niedalekich Górach Opawskich[10]. W zwieńczeniu ośmioboczna, zamknięta drewnianym gankiem i ostrosłupowym dachem. Na jednej z wyższych kondygnacji od strony północnej znajduje się otwór drzwiowy w kamiennym obramieniu[8]. Była to wieża ostatecznej obrony pozwalająca zamieszkiwać w niej przez niedługi czas i przetrwać oblężenie zamku, lecz niedostosowana do rezydowania w niej na stałe. Było to utrudniane przez grube i zimne mury, brak okien, wysokie położenie wejścia i brak wygodnego pomieszczenia. U podstawy ma kształt cylindra o średnicy około 12,5 m. Jej mury osiągają grubość od 4 do 5 m na poziomie fundamentowania, natomiast jej góra jest ośmioboczna. Wewnątrz cylindra mieścił się loch o średnicy 2 m i wysokości 13 m. Otwór do niego znajdował się na górze w sklepieniu nad lochem. Powyżej znajdowały się dwa pomieszczenia oddzielone stropami belkowymi[11]. Galeria
Przypisy
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
_ID_628462.jpg)
.jpg)
