|
Wilhelm II (elektor Hesji-Kassel)
Wilhelm II, elektor Hesji-Kassel (ur. 28 lipca 1777 w Hanau, zm. 20 listopada 1847 we Frankfurcie nad Menem) – landgraf oraz książę elektor Hesji-Kassel od 1821 roku do śmierci. ŻyciorysWilhelm był drugim synem a czwartym dzieckiem Wilhelma I (1743–1821), landgrafa i pierwszego księcia-elektora Hesji-Kassel oraz jego żony Wilhelminy Karoliny oldenburskiej, córki króla Danii Fryderyka V. Jego starszy brat Fryderyk, następca tronu zmarł przedwcześnie w 1784 roku. Wilhelm otrzymał staranne, głównie wojskowe, wykształcenie. Studiował na uniwersytetach w Lipsku i Marburgu. Edukację uzupełniły liczne podróże i spotkania z przedstawicielami innych rodów panujących. W wieku niespełna 20 lat, 13 lutego 1797 poślubił w Berlinie księżniczkę Augustę Pruską, córkę Fryderyka Wilhelma II Hohenzollerna, króla Prus i królowej Fryderyki Luizy z Hesji-Darmstadt. Para miała sześcioro dzieci:
Po zajęciu przez Napoleona I w 1806 księstwa Hesji, książę Wilhelm wraz z ojcem udał się na wygnanie. Przebywał na terenie Holsztynu i w Pradze. W 1809 roku wyjechał do Berlina. Kontynuował znajomość z Emilie von Reichenbach-Lessonitz. Romans z Emilią był źródłem częstych konfliktów najpierw z ojcem, a potem synem Fryderykiem Wilhelmem. Kochanka miała znaczący wpływ na wiele decyzji politycznych księcia. Para miała ośmioro dzieci:
 RządyWilhelm II panował jako władca absolutny bez udziału stanów. W dniu 29 czerwca 1821 roku przeprowadził reformę administracji państwowej na wzór pruski. Państwo podzielono na cztery prowincje. Oddzielono sądownictwo od administracji. Dotychczasowe jednostki terytorialne zostały połączone w większe okręgi. Jego działania nie były korzystne dla większości mieszkańców. Książę był politykiem o przekonaniach konserwatywnych. Wydawał krótkowzroczne i arbitralne decyzje. Nie liczył się ze zdaniem innych. Narzucał swoje opinie i rozstrzygnięcia. Po zawarciu w 1828 prusko-heskiego traktatu celnego Wilhelm przystąpił do „konkurencyjnego stowarzyszenia celnego, Unii Handlowej Środkowych Niemiec”[1], do którego zaliczały się także Saksonia, Hanower czy Nassau. Naraził tym samym swoje państwo na sankcje pruskie, np. na „wojny drogowe”, polegające na budowaniu nowych szlaków transportowych z zamiarem odciągnięcia handlu od terenów będących celem działania[2]. Wobec narastających trudności aprowizacyjnych i kłopotów gospodarczych Wilhelm podjął decyzję o wycofaniu się z Unii Handlowej. Przystąpił do utworzonego 1 stycznia 1834 Niemieckiego Związku Celnego, związku zrzeszającego w unii celnej 18 państw niemieckich pod przewodnictwem pruskim. Wdał się tym samym nieodwołalnie w orbitę pruskich wpływów. Ostatnie lataWilhelm II w ostatnim okresie swojego życia mieszkał wraz z hrabiną Lessonitz na Zamku Philippsruhe oraz we Frankfurcie nad Menem. Po śmierci swej prawowitej małżonki Augusty 19 lutego 1841 w Kassel poślubił swą wieloletnią kochankę w lipcu tego samego roku w Bisenzu na Morawach. Z kolei po jej śmierci 12 lutego 1843 ożenił się po raz trzeci. Jego żoną została Karolina von Berlepsch, dla której wystarał się najpierw o tytuł baronowej, a później hrabiny von Bergen. Ostatnie małżeństwo Wilhelma II pozostało bezdzietne. Po śmierci został pochowany w kryptach kościoła w Hanau. W czasie II wojny światowej krypta została zbombardowana. Grób księcia uległ poważnym uszkodzeniom. W 1990 roku szczątki Wilhelma II zostały pochowane w nowej trumnie. Odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
