|
Willa Quodbacha w Szczecinie
Willa Quodbacha – zabytkowa willa znajdująca się przy alei Wojska Polskiego 66 w Szczecinie. Zaprojektowana w 1876 roku przez C.J. Deckera willa była jedną z pierwszych powstałych na przedpolach dawnej twierdzy[2]. Budynek został oddany do użytku w 1877 roku[2][3]. W 1884 roku dobudowano do niego wozownię, a rok później zaprojektowany przez Alberta Müllera dwukondygnacyjny budynek gospodarczy z wieżyczką (obecnie na osobnej posesji pod adresem Wojska Polskiego 66a)[2]. W kolejnych latach willa przechodziła liczne rozbudowy i przebudowy. W 1899 roku dobudowano schody prowadzące na werandę od frontu oraz werandę ze schodami wychodzącymi z pokoju pani na ogród, a w 1903 roku w części południowej dostawiono dodatkowy pokój. W 1936 roku odsprzedano część działki od strony południowej (obecnie ul. 5 Lipca pod nr 1-1a), na której nowy właściciel wybudował dom mieszkalny[2]. Pierwszym właścicielem willi był przedsiębiorca Quodbach. Później należała kolejno do lekarza Wegnera (1894), tajnego radcy państwowego Delbrücka (1899), szczecinianki E. Korte (1903) i kupca Artura Appelta (1936). Instalację elektryczną założono w budynku dopiero w 1919 roku[2][4]. W czasie II wojny światowej w willi mieściła się firma kamieniarska Flemming H. & Co. Steine und Erden-Grosshandlung[3]. Po 1945 roku w budynku najpierw urzędowała prokuratura wojskowa, następnie w latach 50.[5] ulokowano w nim siedzibę zarządu wojewódzkiego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej[3], przy którym działała kawiarnia „Drużba” i kino[2]. Po przemianach ustrojowych w willi znalazły swoją siedzibę Stowarzyszenie Współpracy Polska-Wschód i Stowarzyszenie Polska-Łotwa[3]. W podziemiach otwarto w 1992 roku restaurację Hajfong Tropical[3], górne pomieszczenia zajęła natomiast restauracja „Villa Astoria”, organizująca przyjęcia okolicznościowe[2][3]. Pod koniec 2018 roku w willi otworzono restaurację Evil Steak House[6]. Wzniesiony w stylu neoklasycystycznym[3] budynek posadowiony został na wysokim cokole. Posiada dwuspadowe dachy i trzytraktowe wnętrze[2]. W środkowej części fasady frontowej znajduje się ryzalit w formie portyku[2]. Ostatnia kondygnacja ma formę mezzanino[2][4]. Okna obramowane są pilastrami zwieńczonymi jońskimi kapitelami, poniżej nich znajdują się natomiast płyciny z dekoracjami[2][4]. We wnętrzu zachował się oryginalny parkiet, stolarka drzwi i sztukaterie na sufitach[2]. W pomieszczeniach na parterze mieściły się pierwotnie pokój pani, jadalnia, salon, kuchnia i pokój dla gości, na piętrze łazienki, toaleta i pokoje, w piwnicy natomiast pralnia, magazyny i pomieszczenia dla służby[2][4]. Od frontu i na tyłach domu znajdował się okazały ogród[2]. Przypisy
|
||||||||||||||||||||||||||||
_2.jpg)
