Wybory parlamentarne w Wielkiej Brytanii w 2017 roku

Wybory parlamentarne w Wielkiej Brytanii w 2017 roku – przedterminowe wybory do Izby Gmin (izby niższej parlamentu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej) przeprowadzone w czwartek 8 czerwca. W ich efekcie rządząca Partia Konserwatywna doprowadziwszy do przyspieszonych wyborów utraciła bezwzględną parlamentarną większość.

Decyzję w sprawie skrócenia 56. kadencji parlamentu podjęła Izba Gmin 19 kwietnia 2017. Za wnioskiem w tej sprawie złożonym przez premier Theresę May opowiedziało się 522 parlamentarzystów (zarówno rządzących torysów, jak i deputowanych opozycyjnych z Partii Pracy, Liberalnych Demokratów i Zielonych), przeciw zagłosowało 13^[1][2]. W następstwie tej decyzji została wydana Proklamacja Królewska zatwierdzająca datę wyborów^[3]. Nowy Parlament zebrał się po raz pierwszy 13 czerwca^[4], a mowa tronowa miała zostać wygłoszona 6 dni później

Sondaże przeprowadzone tuż przed głosowaniem w sprawie zorganizowania wyborów dawały rządzącej Partii Konserwatywnej ponad 20 punktów procentowych przewagi nad główną siłą opozycyjną, Partią Pracy^[1]. W czasie kampanii wyborczej przewaga ta malała i według badań opinii organizowanych w ostatnich dniach przed wyborami wynosiła między 1 a 8 punktami procentowymi. Większość sondaży nadal jednak przewidywała utrzymanie większości przez Partię Konserwatywną oraz zwiększenie liczby zajmowanych przez nią miejsc w parlamencie w porównaniu z uzyskanymi w wyborach w 2015^[5].

Tematami kampanii wyborczej były m.in. brexit, bezpieczeństwo oraz cięcia w wydatkach okrzyknięte przez opozycję np. „podatkiem od demencji”^[6]. W przeddzień wyborów badania opinii publicznej były zgodne co do utrzymującego się prowadzenia partii konserwatywnej mimo spadającego od ogłoszenia wyborów poparcia; sondaże różniły się jednak bardzo co do prognozowanej liczby mandatów zdobytych przez torysów^[7].

W wyniku wyborów żadna z partii nie uzyskała samodzielnej większości 326 miejsc w Izbie Gmin, co oznacza, że rezultatem wyborów jest zawieszony parlament. Frekwencja wyniosła 68,7% (w samej Anglii 69,1%)^[8].

W samej Anglii rządzący konserwatyści utracili 22 mandaty wobec 21 mandatów zyskanych przez labourzystów, 2 przez Liberalnych Demokratów i jedynym mandacie straconym przez Partię Niepodległości Zjednoczonego Królestwa (UKIP)^[9].