|
Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego
Wydawnictwa Uniwersytetu Wrocławskiego – jest własnością Uniwersytetu Wrocławskiego, uczelni kultywującej tradycje dawnego niemieckiego Uniwersytetu Leopoldyńskiego (założonego 21 października 1702 r. przez cesarza Leopolda I Habsburga) oraz Uniwersytetu Lwowskiego (Akademii Lwowskiej, założonej przez polskiego króla Jana Kazimierza 20 stycznia 1661 r.), której to uczelni księgozbiory, kadry i tradycje stanowiły fundament polskich szkół wyższych powstających we Wrocławiu po roku 1945[1]. Siedziba WUWr mieści się przy placu Uniwersyteckim 15 we Wrocławiu[2] (redakcja znajduje się na II piętrze). Od lipca 2023 roku Dyrektorem wydawnictwa jest Marcin Skrabka. Pracami redakcyjnymi kieruje Mariusz Urbanek. Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego powstało w latach 60. XX wieku i jest jedną z najstarszych działających nieprzerwanie polskich oficyn naukowych. Od 1996 roku na mocy Aktu Założycielskiego stało się osobną firmą, którą powołał i którą nadzoruje Uniwersytet. Wydawnictwo spełnia dla UWr rolę oficyny domowej, utrzymując jednocześnie pełną samodzielność formalno-prawną. Współpracując z autorami i redaktorami z macierzystego uniwersytetu, realizuje także publikacje powstające poza nim, w tym w innych polskich i zagranicznych uczelniach wyższych czy ośrodkach naukowo-badawczych. Co roku w WUWr ukazuje się od kilkudziesięciu do stu kilkudziesięciu książek i periodyków naukowych. Oficyna jest wydawcą wielu serii[3], wśród nich są: Bibliotheca Judaica[4], Musicologica Wratislaviensia[5], Dramat – Teatr[6], Monografie Fundacji Nauki Polskiej, Socjologia[7] czy Złota Seria Uniwersytetu Wrocławskiego[8]. W WUWr ukazały się na przykład „Lwowska Szkoła Matematyczna” Romana Dudy, „Źródła teatru” Mirosława Kocura, „Język polskiej lewicy. Od Wielkiego Proletariatu do końca PRL” Ireny Kamińskiej-Szmaj, „Słowa w cieniu mieczy. »Dabiq« i narracja Państwa Islamskiego” Bartosza Bolechowa, „Władze Królestwa Polskiego wobec chasydyzmu” Marcina Wodzińskiego, „Od House'a do Shreka. Seryjność w kulturze popularnej” Arkadiusza Lewickiego, „Pożar serca. 16 smutnych esejów o miłości, o pisarzach rosyjskich i ich muzach” Tadeusza Klimowicza czy „Domus Bolezlai. W poszukiwaniu tradycji dynastycznej Piastów (do ok. 1138 roku)” Przemysława Wiszewskiego. Wydawnictwo koncentruje się na publikacjach z dziedziny humanistyki, przede wszystkim z zakresu prawa, ekonomii, nauk społecznych, historycznych i pedagogicznych, ale także filologii, bibliotekoznawstwa i komunikacji społecznej. Oprócz prac o charakterze monograficznym, słowników i opracowań bibliograficznych, tomów okolicznościowych i publikacji konferencyjnych wydaje także kilkadziesiąt czasopism naukowych[9]. Są wśród nich np. ukazujące się od kilku dekad „Studia nad Autorytaryzmem i Totalitaryzmem”[10], „Wrocławsko-Lwowskie Zeszyty Prawnicze”[11], „Prawo”[12], „Przegląd Prawa i Administracji”[13], „Estudios Hispánicos”[14], „Romanica Wratislaviensia”[15], „Studia Linguistica”[16], „Slavica Wratislaviensia”[17], „Neerlandica Wratislaviensia”[18], „Anglica Wratislaviensia”[19], „Germanica Wratislaviensia”[20], „Studia Filmoznawcze”[21], „Literatura i Kultura Popularna”[22], „Góry – Literatura – Kultura”[23], „Prace Kulturoznawcze”[24] i „Prace Literackie”[25]. Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego prowadzi także stacjonarną czytelnię, organizuje spotkania autorskie[26], udostępnia bezpłatnie bazę kilkunastu tysięcy artykułów naukowych (zobacz: wuwr.pl), prowadzi szkolenia i działania animujące społeczność akademicką Wrocławia. Przygotowując swoje publikacje, dba o ich poziom edytorski[27] i merytoryczną wiarygodność, o odpowiednią widoczność w Sieci, obecność we właściwych bazach i indeksach, zajmuje się budowaniem relacji międzynarodowych i aktywnie szuka dla swoich książek i czasopism nowych dróg do akademickiego czytelnika. W roku 2022 Wydawnictwo uruchomiło nowy portal internetowy, na którym informuje o swojej działalności. Przypisy
|
||||||||||||||||||
