Wydawnictwo Łódzkie
Wydawnictwo Łódzkie – polskie wydawnictwo książkowe z siedzibą w Łodzi funkcjonujące w latach 1957–1996. HistoriaWydawnictwo zostało założone w 1957 jako Łódzka Spółdzielnia Wydawnicza. Inicjatorem jej powstania był poeta i prezes oddziału łódzkiego Związku Literatów Polskich w latach 1954–1959 Stanisław Czernik. Początkowo wydawnictwo działało przy Spółdzielni Wydawnictw Artystycznych i Użytkowych „Poziom”, zajmującej się introligatorstwem oraz wydawaniem pocztówek i zabawek kształcących. Pierwszym dyrektorem spółdzielni został Tadeusz Jaskuła, Stanisław Czernik objął stanowisko redaktora naczelnego i zastępcy dyrektora. Wśród wczesnych publikacji wydawnictwa były: Naszyjnik Królowej, Królobójcy, Mały lord czy Między ustami a brzegiem pucharu. Na mocy zarządzenia Ministra Kultury i Sztuki z dnia 24 stycznia 1959 Łódzka Spółdzielnia Wydawnicza została upaństwowiona, nadzór nad nią przejęło ministerstwo, a kierownictwo powierzono Aleksandrowi Postołowowi. W tym samym roku zmieniono nazwę na Wydawnictwo Łódzkie[1]. Jedno z największych osiągnięć wydawniczych, chociaż niedokończone z przyczyn politycznych (wydarzenia marcowe 1968 r.): Kronika getta łódzkiego (wydane dwa tomy, zamiast czterech). W latach 90. przedsiębiorstwo spotkało się z drastycznym spadkiem sprzedaży, co było spowodowane powstaniem licznych wydawnictw w tamtym okresie. Próby prywatyzacji nie powiodły się i w 1992 ustanowiono zarząd komisaryczny. Pomimo że przez cały okres istnienia firmy wydawano książki, to w 1996 postawiono wydawnictwo w stan likwidacji. Wybrane publikacje1957
1959:
1960:
1962:
1965:
1966:
1968:
1969:
1971:
1972:
1973:
1974:
1976:
1979:
1980:
1981:
1982:
1983:
1984:
1985:
1987:
1988:
1989:
1990:
1991:
1992:
1993:
1994:
1995:
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
|