Wysocko Wyżne

Wysocko Wyżne
Верхнє Висоцьке
	; Cerkiew prawosławna św. Mikołaja
	Herb
Państwo	Ukraina
Obwód	lwowski
Rejon	turczański
Powierzchnia	4 km²
Wysokość	651 m n.p.m.
Populacja ; • liczba ludności; • gęstość	; 2118; 529,5 os./km²
Nr kierunkowy	+ 380 3269
Kod pocztowy	82554
Tablice rejestracyjne	BC (od 2004)/ HC (od 2013)
	Położenie na mapie obwodu lwowskiego Wysocko Wyżne
	Położenie na mapie Ukrainy Wysocko Wyżne
	48°57′07″N 23°04′16″E/48,951944 23,071111
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wysocko Wyżne (ukr. Верхнє Висоцьке) – wieś położona na terenie Ukrainy, w obwodzie lwowskim, w południowej części rejonu turczańskiego nad Stryjem, niedaleko granicy z Polską. Najniższą jednostką administracji, której podlega Wysocko Wyżne, jest rada wiejska (silska rada) w Wysocku Wyżnem. Wieś liczy około 2118 mieszkańców.

Historia

Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z 1430. W latach 1772–1918 pod zaborem austriackim w składzie Królestwa Galicji i Lodomerii, od 1867 w ramach nowo powstałego powiatu turczańskiego. W regionie dobrze rozwinął się przemysł drzewny, a znaczny wpływ miała na to bliskość spławnych rzek, Dniestru oraz Stryja.

W latach 1919–1939 miejscowość administracyjnie należała do Polski. Znajdowała się w województwie lwowskim^[1], w powiecie turczańskim nieopodal granicy polsko-czechosłowackiej, a od marca 1939 polsko-węgierskiej. W 1920 znalazła się na terenie działań wojennych okresu wojny polsko-bolszewickiej.

W 1921 wieś liczyła około 2684 mieszkańców. Podczas wyborów parlamentarnych w Polsce w 1922 frekwencja wyborcza w Wysocku Wyżnem i powiecie turczańskim była stosunkowo wysoka, wyniosła około 60% mimo bojkotu wyborów przez ludność ukraińską. We Lwowie i na Podolu frekwencja ta była znacznie niższa. Zwyciężył PSL „Piast” przed blokiem chadecko-endeckim.

Podczas wyborów parlamentarnych w Polsce w 1928 w Wysocku Wyżnem i powiecie turczańskim wygrały listy polskie (ok. 55%) przed ukraińskimi (ok. 25%), starorusińskimi (ok. 10%) i żydowskimi (ok. 5%).

W czasie II wojny światowej działało tutaj Laboratorium Instytutu Profesora Weigla.

W latach 1943–1947 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 35 Polaków i 4 Ukraińców, grabiąc i paląc ich gospodarstwa. Spalili też kościół rzymskokatolicki^[2].

Komunikacja

Przez środek wsi przebiega droga lokalna T1423 prowadząca z okolic Boryni na północnym zachodzie właśnie do Matkowa, gdzie łączy się z drogą magistralną znaczenia międzynarodowego M06. W miejscowości brak przystanku kolejowego, a najbliższy znajduje się w Turce. Do Wysocka Wyżnego docierają również tzw. marszrutki, czyli prywatne busy, m.in. ze Stryja i Lwowa.

Ważniejsze obiekty

Cerkiew św. Mikołaja (Kościoła Prawosławnego Ukrainy)
Cerkiew greckokatolicka

Jedna z cerkwi pochodzi z końca XVII wieku – fundatorem był Andrzej Wysoczański. Jedna z nich jest obecnie cerkwią prawosławną.

Urodzeni w Wysockiu Wyżnym

Władysław Komarnicki – polski przedsiębiorca budowlany
Jan Wysoczański – polski przedsiębiorca i samorządowiec
Wiktor Wysoczański – polski biskup starokatolicki, zwierzchnik Kościoła Polskokatolickiego w RP

Zobacz też

Przypisy

↑ Pierwotnie w województwie stanisławowskim, później cały powiat turczański włączono do województwa lwowskiego.
↑ SzczepanS. Siekierka SzczepanS., HenrykH. Komański HenrykH., KrzysztofK. Bulzacki KrzysztofK., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie lwowskim 1939–1947, Wrocław: Stowarzyszenie Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów, 2006, s. 1109–1110, ISBN 83-85865-17-9, OCLC 77512897 .

Bibliografia

Mapa WIG Pikuj Pas 53 Słup 36, Warszawa 1937.
Księga adresowa Polski (wraz z W.M. Gdańskiem) dla handlu, przemysłu, rzemiosł i rolnictwa, Towarzystwo Reklamy Międzynarodowej, Warszawa 1928, s. 1579.

Linki zewnętrzne

Wysocko Wyżne, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 120 .

[1] Pierwotnie w województwie stanisławowskim, później cały powiat turczański włączono do województwa lwowskiego.

[siekierka222-2] SzczepanS. Siekierka SzczepanS., HenrykH. Komański HenrykH., KrzysztofK. Bulzacki KrzysztofK., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie lwowskim 1939–1947, Wrocław: Stowarzyszenie Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów, 2006, s. 1109–1110, ISBN 83-85865-17-9, OCLC 77512897 .

[1]

[2]