Jej twórcą był Adam Schaff. Była szkołą wyższą, w której kształcono przyszłe kadry partyjne i pracowników naukowych w duchu założeń marksizmu i w oparciu o sprawdzone wzory radzieckie.
Składała się z dwóch wydziałów.
W skład Wydziału Historyczno-Socjologicznego weszły dwie katedry historyczne:
Katedra Historii Polski (następnie Historii Polski i Polskiego Ruchu Robotniczego), kierownik – Stanisław Arnold, od 1967 Marian Żychowski.
Katedra Historii Powszechnej (następnie Historii Powszechnej i Stosunków Międzynarodowych), kierownik – Karol Lapter.
W czerwcu 1960 roku szkołę ukończyło pierwszych 142 absolwentów[1].
Program uczelni był nastawiony na szkolenie pracowników politycznych aparatu partyjnego i państwowego. Uczelnia prowadziła też Podyplomowe Studium Służby Zagranicznej. W maju 1968 Sekretariat KC PZPR podjął decyzję o likwidacji uczelni. Decyzja ta oznaczała zmianę systemu kształcenia kadr partyjnych i rezygnację z prowadzenia przez PZPR wyższej szkoły przeznaczonej dla kadr partyjnych i administracji. W latach 1968–1971 w miejsce WSNS działała Centralna Szkoła Partyjna przy KC PZPR[2]. W 1971 w miejsce zlikwidowanych Centralnej Szkoły Partyjnej i Zakładu Historii Partii przy KC PZPR powołano ponownie Wyższą Szkołę Nauk Społecznych przy KC PZPR. Została ona w 1984 przekształcona w Akademię Nauk Społecznych PZPR[3].
↑Kronika wydarzeń w Warszawie 1958−1960. „Warszawski Kalendarz Ilustrowany Stolicy 1962”, s. 143, 1961. Wydawnictwo Warszawskiego Tygodnika „Stolica”.
↑Tadeusz Rutkowski, Nauki historyczne w Polsce 1944–1970. Zagadnienia polityczne i organizacyjne, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2007, s. 545–548, ISBN 978-83-235-0318-7
↑Szerzej o zmianach pisze Jan Sobczak, Warszawski epizod w życiu profesora Antoniego Czubińskiego. Z kart dziennika 1971–1974, Poznań 2005
↑Włodzimierz Janowski, Aleksander Kochański, Informator o strukturze i obsadzie personalnej centralnego aparatu PZPR 1948–1990, red. Krzysztof Persak, Warszawa 2000, s. 144.
Bibliografia
Podstawowe przepisy dotyczące Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR (wydane w okresie od dnia 18.VI.1957 r. do dnia 26.IX.1960 r.), Wyższa Szkoła Nauk Społecznych przy KC PZPR Warszawa 1961.
Włodzimierz Janowski, Aleksander Kochański: Informator o strukturze i obsadzie personalnej centralnego aparatu PZPR, 1948–1990, Instytut Studiów Politycznych PAN Warszawa 2000, s. 166, ISBN 83-88490-03-6
Jan Sobczak: Warszawski epizod w życiu profesora Antoniego Czubińskiego. Z kart dziennika 1971-1974, Wydawnictwo Poznańskie Poznań 2005
Tadeusz Rutkowski: Nauki historyczne w Polsce 1944–1970. Zagadnienia polityczne i organizacyjne, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2007, s. 545–548, ISBN 978-83-235-0318-7
Ryszard Gradowski: Szkolnictwo partyjne w Polsce Ludowej, „Zeszyty Naukowe WSNS” 7 (1982), nr 3/4, s. 100–127
