|
Zadnia Baszta
   Zadnia Baszta (niem. Hintere Bastei, słow. Zadná Bašta, węg. Hátsó-Bástya, 2364 m[1]) – szczyt w Tatrach Wysokich, położony na terenie Słowacji w Grani Baszt (Hrebeň bášt) oddzielającej Dolinę Młynicką od Doliny Mięguszowieckiej. Jest jednym z najwybitniejszych szczytów w tej grani[2]. Ma 3 wierzchołki: południowy – najwyższy (2364 m), środkowy (2360 m) oraz północny (2354 m), oddzielone wyraźnie wciętymi przełączkami (odpowiednio 2346 m i 2337 m)[1]. Międzywierzchołkowe siodełka posiadają słowackie nazwy: Predná baštová štrbina i Zadná baštová štrbina[3]. Zadnia Baszta znajduje się w środkowej części Grani Baszt pomiędzy Wyżnią Basztową Przełęczą (2293 m) i Diablą Przełęczą (2319 m). Ku wschodowi, do Dolinki Szataniej opada z niej prawie pionowa ściana o wysokości dochodzącej do 500 m. Ku zachodowi, do Diablej Zatoki w Dolinie Młynickiej opada ściana ponad dwukrotnie niższa i nie tak stroma. Od podstawy północnego wierzchołka Zadniej Baszty w Dolinie Młynickiej odgałęzia się niski, szeroki i piarżysty grzbiet zakończony wzniesieniem Diablej Kopy. Grzbiet ten oddziela Diablą Zatokę od dolnej części Doliny Młynickiej[4]. W nazewnictwie tatrzańskim basztami nazywa się turnie przypominające swoim kształtem basztę twierdzy lub zamku[2]. Wcześniejsze pomiary określały wysokość Zadniej Baszty na około 2380 m[2] lub 2379 m[5]. W tym drugim przypadku podawana wysokość oraz lokalizacja koty sugerują, że najprawdopodobniej doszło do błędnego przypisania Zadniej Baszcie wysokości zmierzonej dla Diablowiny. TaternictwoPrzez Zadnią Basztę nie prowadzi żaden znakowany szlak turystyczny. Dla taterników jest ona najważniejszym obiektem wspinaczkowym w Grani Baszt[4].
We wschodniej ścianie Zadniej Baszty jest kilka filarów. Z głównego, południowego wierzchołka opadają trzy filary, około 100 m poniżej szczytu zanikające. W ścianie wierzchołka środkowego brak filarów, oddzielona jest ona od sąsiednich ścian depresjami opadającymi z międzywierzchołkowych przełączek. Około 50 m pod granią łączą się one tworząc ciąg kominów, rynien i zacięć. W ich dolnym przedłużeniu znajduje się Zacięcie Ždiarskyego mające wylot w najniższej części komina opadającego z Wyżniej Basztowej Przełęczy. Czwarty filar opada z wierzchołka północnego. Mniej więcej w 1/3 jego wysokości znajduje się Głowa. Jest to uskok z czarną, gładką i pionową płytą o 20-metrowej wysokości (omijają ją drogi wspinaczkowe)[4].
Opada do Diablej Zatoki. Jej maksymalna wysokość to 240 m, szerokość jest nieco większa. Po prawej stronie (patrząc od dołu) ograniczona jest depresją z Wyżniej Basztowej Przełęczy. Lewe ograniczenie w górnej części tworzy depresja opadająca z Diablej Przełęczy Wyżniej, w dolnej depresja Diablej Przełęczy. Z międzywierzchołkowych przełączek opadają dwie depresje dzielące ścianę na trzy części. Najgłębiej wcięta jest depresja opadająca z przełączki między środkowym i południowym wierzchołkiem. Jest to głęboki żleb wypełniony żywym piargiem. Najbardziej stroma i najwyższa jest ściana wierzchołka południowego[4].
Przypisy
|
||||||||||||||||||||
