Zasady norymberskieZasady norymberskie (ang. The Nuremberg Principles), sformułowane w statucie Międzynarodowego Trybunału Wojskowego w Norymberdze (1945), zatwierdzone rezolucją Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 3(I) z 13 lutego 1946[1] oraz nr 95(I) z 11 grudnia 1946 roku[2], stanowią podstawę odpowiedzialności karnej jednostek w prawie międzynarodowym. Wyróżniamy 6 głównych zasad:
Zasady te (takie jak zakaz brutalnego traktowania jeńców i ludności cywilnej; rabunku czy dokonywania zniszczeń nie usprawiedliwionych koniecznością wojenną) formułowano wzorując się na normach konwencji genewskich i haskich od dawna akceptowanych przez większość państw (w tym Niemcy)[3]. 21 listopada 1947 Komisja Prawa Międzynarodowego otrzymała od Zgromadzenia Ogólnego polecenie ułożenia projektu Międzynarodowego Kodeksu Karnego wzorowanego na Zasadach Norymberskich[4]. Projekt w ostatecznej wersji omawiał w art. 1 przestępstwa przeciwko pokojowi i bezpieczeństwu ludzkości[5]. Był oparty na wspomnianych Zasadach oraz na Konwencji z 1948 r.[6] a w sprawie przestępstw przeciw pokojowi na Konwencji z 1933 r.[7] z uzupełnieniami[8]. Przedstawiony w Zgromadzeniu został 4 grudnia 1954 odłożony[9] do czasu zdefiniowania agresji (co nastąpiło 14 grudnia 1974)[10], następnie sprawa została ponownie odłożona. Dopiero w latach 90 wznowiono działania, w wyniku których powstał oparty na Zasadach Norymberskich Międzynarodowy Trybunał Karny[11]. Przypisy
Linki zewnętrzne
Encyklopedie internetowe (zasada prawa):
|