|
Zbigniew Chłap
Zbigniew Mieczysław Chłap (ur. 8 kwietnia 1928 w Dąbrowie Górniczej[1]) – polski patofizjolog, nauczyciel akademicki i społecznik, profesor nauk medycznych, działacz opozycyjny w okresie PRL. ŻyciorysOd 1943 należał do Szarych Szeregów[1]. W 1952 ukończył studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Krakowie, doktoryzował się w 1959[1]. W 1964 uzyskał stopień doktora habilitowanego, a w 1977 tytuł profesorski w zakresie nauk medycznych[2][3]. Specjalizował się w patofizjologii[2]. Zawodowo związany z macierzystą uczelnią (później przekształconą w Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego). Od 1973 kierował Katedrą Patofizjologii, a w latach 1991–1993 pełnił funkcję dziekana Wydziału Lekarskiego[1]. Wykładał także na Akademii Polonijnej w Częstochowie[3]. Był członkiem Komitetu Patomorfologii PAN[1] oraz Komisji Etyki w Nauce PAU[2]. W 1980 dołączył do NSZZ „Solidarność”, współtworzył komitet założycielski na swojej uczelni[1], pełnił funkcję wiceprzewodniczącego komisji zakładowej[4]. W stanie wojennym zajął się redagowaniem pism drugiego obiegu wydawanych w krakowskim środowisku lekarskim[4]. Organizował kolportaż wydawnictw podziemnych, współpracował z Arcybiskupim Komitetem Pomocy Więźniom i Internowanym w Krakowie[1]. W połowie lat 80. organizował (początkowo niejawną) polską sekcję Lekarzy Świata[1]. W 1989 brał udział w pracach podzespołu do spraw zdrowia w ramach rozmów Okrągłego Stołu. Należał do krakowskiego Komitetu Obywatelskiego. W latach 1989–1993 kierował Komisją Etyki Naczelnej Izby Lekarskiej. W połowie lat 90. zainicjował Stowarzyszenie Lekarze Nadziei[1], którym kierował do 2018[5]. Odznaczenia i wyróżnienia
Przypisy
|
||||||||||||
