Zbigniew Jujka

Zbigniew Jujka

Data i miejsce urodzenia	23 lipca 1935 Stary Targ
Data i miejsce śmierci	18 listopada 2019 Gdańsk
Zawód, zajęcie	dziennikarz, rysownik, satyryk
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Zbigniew Jujka (ur. 23 lipca 1935 w Starym Targu, zm. 18 listopada 2019 w Gdańsku^[1][2]) – polski dziennikarz, rysownik satyryczny.

Syn Franciszka (patrona Szkoły Podstawowej i Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w Starym Targu oraz SP w Kębłowie^[3][4][5]) i Stanisławy^[2] z domu Hierowskiej (1904–1998). Brat Janusza, Mirosławy i Marii^[6]. Ukończył w 1953 Liceum Ogólnokształcące w Kościanie^[6]. W latach 1954–1961 studiował na Wydziale Architektury Wnętrz Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku (obecna Akademia Sztuk Pięknych). Debiutował jako rysownik-satyryk w 1953 w „Gazecie Zielonogórskiej”, potem związał się z „Dziennikiem Bałtyckim”. W latach 1960–1963 publikował tam cykl rysunkowy My i oni. Przez ponad 30 lat był redaktorem graficznym gazety. Od 1963 do końca życia (z przerwą w okresie stanu wojennego) w cyklu Dzienniczek, ukazującym się na łamach tego czasopisma, komentował poprzez rysunki satyryczne najważniejsze wydarzenia polityczne i społeczne upływającego tygodnia^[1]. Współpracował także z innymi wydawnictwami w Polsce i za granicą (m.in. z „Gościem Niedzielnym”). Autor co najmniej 60 albumików, albumów i zbiorów rysunków^[7]. Współautor albumowej antologii III Rzeczpospolita w karykaturze. Był także twórcą ilustracji książkowych i plakatów.

W latach 1989–1996 był prezesem Stowarzyszenia Polskich Artystów Karykatury.

Od 1963 był mężem Marii Aftonas-Jujki^[6] (artystki malarki, plastyczki, twórczyni tkaniny artystycznej^[8]). Ojciec Alicji Grochowskiej (ur. 1964) i Przemysława Jujki (ur. 1967)^[9][10].

Zmarł w Gdańsku, pochowany 23 listopada 2019 na cmentarzu Garnizonowym^[11] (kwatera 2-D-42)^[12].

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (19 października 1998)^[13]
• Srebrny Krzyż Zasługi (1973)^[6]
• Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (8 września 2005)^[14]
• Medal św. Wojciecha (2009)^[15]
• Odznaka honorowa „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1974)^[16]
• Odznaka „Zasłużony dla leśnictwa i przemysłu drzewnego” (1980)^[6]
• Odznaka honorowa „Za zasługi dla Gdańska” (1973)^[6]
• Odznaka „Za Zasługi dla Województwa Pomorskiego”^[6]

• 1968 – VI nagroda na International Salon of Cartoons w Montrealu
• 1975 – I nagroda od Włoskiego Komitetu Olimpijskiego w Ankonie
• 1977 – Nagroda San Remo na salonie Internationale Umorismo w Bordigherze
• 1977 – I nagroda na World Cartoon Exhibition w Knnoke-Heist
• 1978 – III nagroda na Satyrykonie w Legnicy
• 1979 – I nagroda na Satyrykonie w Legnicy
• 1986 – nagroda na Yomiuri International Cartoon Contest w Tokio
• 1986 – II nagroda na Satyrykonie w Legnicy
• 1987 – II nagroda na Krzywym Zwierciadle w Zielonej Górze
• 1988 – I nagroda na World Cartoon Gallery w Skopju
• 2000 – Nagroda „Eryka” ustanowiona przez Stowarzyszenie Polskich Artystów Karykatury
• 2000 – Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury^[17]
• 2003 i 2004 – Nagroda „Błękitnego Melonika Charliego”
• 2005 – Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury z okazji 60-lecia Dziennika Bałtyckiego^[17]
• 2005 – dyplom honorowy Nagrody „Pro Ecclesia et Populo” przyznanej w archidiecezji gdańskiej
• 2006 – Nagroda Pomorska
• pięciokrotnie zdobył „Złote Szpilki” przyznawane przez tygodnik „Szpilki”

15 stycznia 2021 imię Zbigniewa Jujki nadano tramwajowi Pesa Jazz Duo nr 1069 w Gdańsku^[10]. 9 października tego samego roku na budynku przy ulicy Marszałka Ferdynanda Focha w Gdańsku odsłonięto tablicę upamiętniającą Zbigniewa Jujkę. W gdańskich tramwajach i autobusach prezentowano klipy z twórczością rysownika^[18].