|
Zbigniew Wasiutyński
  Zbigniew Wasiutyński (ur. 7 października 1902 w Warszawie, zm. 27 stycznia 1974 tamże) – polski inżynier budowy mostów, profesor Politechniki Warszawskiej, członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk. ŻyciorysUrodził się 7 października 1902 w Warszawie, w rodzinie Aleksandra, profesora Politechniki Warszawskiej i Klotyldy z Romockich. Był bratem Jeremiego. Ukończył gimnazjum Ziemi Mazowieckiej w Warszawie. W 1920 ochotniczo służył w Wojsku Polskim, w 1 p. p. Legionów. Podporucznik saperów rezerwy[1]. W 1926 ukończył studia inżynierskie na Politechnice Warszawskiej i rozpoczął tamże pracę naukową. Członek Polskiej Korporacji Akademickiej Welecja. Do 1939 był zatrudniony w Laboratorium Wytrzymałości Tworzyw oraz w Katedrze Budowy Mostów. Od 1934 wykładał matematykę na Wydziale Architektury PW, a także mechanikę techniczną w warszawskiej Szkole Podchorążych Saperów. Uwieńczeniem rozległych prac laboratoryjnych był uzyskany w 1928 tytuł doktora nauk technicznych. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1931 i 3. lokatą w korpusie oficerów rezerwy inżynierii i saperów[2][3]. W 1934 posiadał przydział w rezerwie do Batalionu Silnikowego w Modlinie[4]. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 8. lokatą w korpusie oficerów rezerwy inżynierii i saperów[3]. Podczas okupacji hitlerowskiej był członkiem Armii Krajowej. Łączył pracę kierownika technicznego w Stołecznym Przedsiębiorstwie Budowlanym z tajnym nauczaniem studentów Wydziału Architektury PW. W 1943 otrzymał stopień doktora habilitowanego, bronił pracy z dziedziny mechaniki technicznej pt. O kształtowaniu wytrzymałościowym. Praca ta stanowiła pozycję wyjściową dla wieloletnich prac prof. Zbigniewa Wasiutyńskiego w późniejszych latach. Po zakończeniu wojny, już jako docent, powrócił do pracy wykładowcy mechaniki technicznej na Wydziale Architektury PW, a w 1949 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego. W tym czasie przejmuje Katedrę Budowy Mostów na Wydziale Inżynierii. Poza pracą naukową prof. Wasiutyński intensywnie uczestniczył w procesie odbudowy kraju, nadal pracował w Stołecznym Przedsiębiorstwie Budowlanym gdzie sprawował funkcje kierownicze. Był zaangażowany w projekty licznych konstrukcji mostowych i żelbetowych. Między 1950 a 1952 pełnił funkcję doradcy w Metrobudowie oraz radcy w Ministerstwie Gospodarki Komunalnej. Od 1953 łączył pracę na Politechnice Warszawskiej z prowadzeniem Pracowni Kształtowania Wytrzymałościowego w Instytucie Podstawowych Problemów Techniki PAN. Zaangażowanie w projekty prowadzone w Pracowni sprawiło, że w 1969 zakończył pracę na Politechnice. Należy zauważyć, że już w 1958 Zbigniew Wasiutyński został wybrany na członka korespondenta PAN, a od 1966 był członkiem rzeczywistym. Od 1969 piastował funkcję przewodniczącego Komitetu Inżynierii PAN, na ten okres przypada znaczna intensyfikacja dokonań kierowanej przez niego placówki. Dorobek naukowy prof. Zbigniewa Wasiutyńskiego obejmuje 222 pozycje: odkształcenia, kształtowanie wytrzymałościowe, kształtowanie układów komunikacyjnych, zagadnienia prakseologiczne i ekonomiczne, mostownictwo (ponad 50 pozycji), architektura. Warto zaznaczyć, że już w okresie międzywojennym ten konstruktor opracował nowy model mostu o konstrukcji żelbetowej. Po 1945 zainicjował powszechną realizację mostów płytowych oraz konstrukcji z betonu sprężonego. Zmarł w 1974 roku, spoczywa w rodzinnym grobowcu na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 183-2-12,13)[5]. Publikacje (wybór)
Projekty (wybór)
Członkostwa
Ordery i odznaczenia
Nagrody
Upamiętnienie
Przypisy
Bibliografia
Kontrola autorytatywna (osoba): Identyfikatory zewnętrzne:
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
.jpg)
