Zbigniew Witold Złotnicki
Zbigniew Witold Złotnicki ps. „Ketling”, „4615” (ur. 15 czerwca 1927 w Ożarowie Mazowieckim, zm. 28 listopada 2009 tamże) – żołnierz Armii Krajowej, powstaniec, dziennikarz, nauczyciel akademicki, społecznik. ŻyciorysPochodził z ziemiańskiej rodziny pieczętującej się herbem Nowina Złotogoleńczyk[1]. Rodzicami byli Stefan i Danuta z Jabłońskich[2]. Uczęszczał do Gimnazjum im. Jana Zamoyskiego w Warszawie i działał w 2 Drużynie Harcerskiej im. T.Rejtana. W czasie okupacji skończył szkołę średnią na tajnych kompletach u sióstr Urszulanek w Ołtarzewie[3]. W czasie okupacji był członkiem Narodowej Organizacji Wojskowej „NOW” i działał w partyzantce wraz z młodymi żołnierzami kolegami z Ożarowa w „Grupie Kampinos”, należącej do VII Rejonu VII Obwodu „Obroża” Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej[3]. Aresztowany w połowie sierpnia 1944 roku w Ożarowie został przewieziony do Dulagu 121 w Pruszkowie skąd udało mu się po paru dniach uciec. Razem z Ryszardem Gołasiewiczem, Wacławem Janaszem, Stanisławem Michrowskim, Włodzimierzem Mroczkowskim oraz Januszem Świtalskim brał udział w bitwie pod Jaktorowem. Po wojnie przebywał w Łodzi[4]. Praca zawodowaBył absolwentem Wydziału Ekonomicznego Uniwersytetu Łódzkiego. Po uzyskaniu dyplomu wrócił do Ożarowa Mazowieckiego gdzie mieszkał do końca życia[4]. Po wojnie pracował w zawodzie dziennikarza. Był współzałożycielem Centralnej Agencji Fotograficznej i długoletnim Sekretarzem Redakcji[5]. Był również zastępcą Redaktora Naczelnego Krajowej Agencji Wydawniczej „KAW”, wykładał na wydziale Dziennikarstwa UW[6]. Będąc już na emeryturze rozbudował Pracownię Fotografii Prasowej, przekształconą w Zakład Fotografii Prasowej, Reklamowej i Wydawniczej w strukturach Instytutu Dziennikarstwa na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego[4] i nosi on jego imię[1]. Był żonaty z Elżbietą Niewiadomską, miał jedną córkę[2]. Zmarł 28 listopada 2009 i pochowany jest na cmentarzu w Ołtarzewie[5]. Ordery i odznaczenia
Przypisy
Bibliografia |