Share to:

 

Zbójnicki

Figura tańca (drzeworyt Władysława Skoczylasa)

Zbójnicki – polski taniec ludowy z rejonu Podhala[1] w metrum 2/4.

Zbiorcza nazwa kilku kroków i tańców ludowych od wieków wykonywanych na Podhalu. Taniec góralski dzieli się na: zbójnicki, solowy, juhaski, dwójki i czwórki.[1] Opisy zbójnickiego w XIX wieku przedstawiały go ukazując " dzikie skoki" i " walki na ciupagi" wokół ogniska na tle szczytów i turni tatrzańskich[2].

Charakterystyka

Obecnie spopularyzowany taniec o tej nazwie jest raczej jego estradową modyfikacją, odbiegającą od ludowego pierwowzoru. Zazwyczaj oparty na schemacie: wstęp, właściwy zbójnicki, zakończenie[3].

W tańcu zbójnickim tańczy grupa mężczyzn wykonująca te same układy taneczne. Jeden z mężczyzn wydaje polecenia, tzw. komendy. W zbójnickim tańczy się: zwykłą, bitke, po dwa krzesane, popod nogę, hajduka, w pięty, klaskany i inne. Taniec zbójnicki kończy się ozwodną i zieloną.

Taniec nad ogniem (drzeworyt Władysława Skoczylasa)


Przypisy

  1. Grażyna Dąbrowska, W kręgu polskich tańców ludowych, Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1979, s. 222-223, ISBN 83-205-3194-2.
  2. Urszula Ruzik-Kulińska (red.), 100 tańców, Na Ścieżkach Wiedzy : encyklopedia, Warszawa: Bellona, 2013, ISBN 978-83-11-12624-4 [dostęp 2025-01-17].
  3. Mała encyklopedia muzyki. Red. Stefan Śledziński. PWN, Warszawa 1981, ISBN 83-01-00958-6

Linki zewnętrzne

Prefix: a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9

Portal di Ensiklopedia Dunia

Kembali kehalaman sebelumnya