Zdanie podrzędne przydawkowe w języku angielskimZdania podrzędne przydawkowe w języku angielskim lub zdania podrzędne względne – struktura zdań przydawkowych w języku angielskim. Zdania przydawkowe dzielą się na opisowe i ograniczające[1]. Natura zdania podrzędnego przydawkowegoZdania podrzędne przydawkowe (relative clauses) zawierają dodatkowe informacje o rzeczownikach w zdaniu, najczęściej występujących w charakterze podmiotu lub dopełnienia[2]. Ze zdaniem głównym łączą się przy pomocy zaimków względnych: who, whom, whose, which, that, przysłówków when, where, why oraz bezspójnikowo. Pozycja zdania przydawkowegoZdanie podrzędne przydawkowe występuje po rzeczowniku, do którego się odnosi, niezależnie od jego miejsca w zdaniu[2]: Zdania: The cars have been sold i The cars were made in Ireland w połączeniu dają: The new cars, that were made in Ireland, have been sold. Zaimek względny jako podmiot zdania podrzędnegoW zdaniach, w których dopełnienie jest osobą, występują dwie odrębne informacje o podmiocie. Zdania te połączone są zaimkiem who albo that[2]: Here's the girl, who used to live next door → Oto dziewczyna, która kiedyś mieszkała obok. Zdanie to jest syntezą dwóch zdań:
W zdaniach, w których podmiotem zdania podrzędnego jest rzecz, używa się zaimków względnych which lub that: I lodged a complaint about the camera, which is not working properly → Złożyłem skargę w sprawie aparatu, który nie działa prawidłowo. Zaimek względny jako dopełnienie zdania podrzędnegoZaimek względny występuje na początku zdania podrzędnego również w przypadku, kiedy pełni ono funkcję dopełnienia[2]: There's the doctor whom I met yesterday → Oto lekarz, którego wczoraj spotkałem jest syntezą zdań:
Zdania ograniczająceZdania ograniczające (restrictive clauses) są konieczne dla zrozumienia sensu całej wypowiedzi. Ich rolą jest zdefiniowanie osoby lub rzeczy, o której mówi to zdanie: The man who lives next door is a doctor. Zdanie przydawkowe ograniczające łączy się ze zdaniem głównym przy pomocy przyimków lub zaimków względnych, które zwłaszcza w mowie potocznej, wypadają[1]. Wybór zaimka, jak również opcja jego opuszczenia zależy od przypadku, w którym jest użyty, jak również faktu, do czego się odnosi: do osoby bądź rzeczy. Przed zdaniem przydawowym ograniczającym nie stawia się przecinka.
Możliwe jest użycie niektórych przysłówków, np.: It's the country, where the sun never sets → To kraj, w którym słońce nigdy nie zachodzi. Po przymiotnikach w stopniu najwyższym, jak również po all. any, only występuje wyłącznie zaimek that[1]: She's the best doctor that have looked after my children → Ona jest najlepszym lekarzem, jaki opiekował się moimi dziećmi. Zdania opisująceZdania opisujące zawierają dodatkowe informacje, które nie są niezbędne dla zrozumienia sensu zdania głównego, gdyż osoba lub rzecz, o którą chodzi mówiącemu, jest znana bądź została zdefiniowana inaczej[1]: Ann, who is very friendly, bought my childern some toys → Ann, która jest bardzo przyjacielska, kupiła moim dzieciom kilka zabawek. Podmiot zdania jest określony z imienia, a zdanie who is very friendly jest jedynie informacją uzupełniającą, bez której zrozumienie zdania głównego byłoby możliwe. Zdania podrzędne typu opisującego oddziela się od reszty zdania przecinkiem. W zdaniach opisujących pojawiają się następujące zaimki względne:
Przypisy
|