|
Związek Młodzieży Chrześcijańskiej „Polska YMCA”  Związek Młodzieży Chrześcijańskiej „Polska YMCA” – młodzieżowa organizacja społeczna, zbudowana na podstawach programowych międzynarodowej organizacji YMCA, której celem jest prowadzenie działalności opiekuńczej, charytatywnej, jak również edukacyjnej i wychowawczej w duchu chrześcijańskim. Członkami Polskiej YMCA mogą być chrześcijanie płci obojga. HistoriaPolska YMCA powstała w roku 1923, gdy niepodległą już Polskę opuścili członkowie amerykańskiej YMCA (ang. Young Men’s Christian Association, pieszczotliwie „Ciocia Imcia”), którzy przybyli wraz z armią gen. Józefa Hallera, niosąc materialną i moralną pomoc osobom pokrzywdzonym w czasie wojny (m.in. opieka nad jeńcami wojennymi, repatriantami, zdemobilizowanymi żołnierzami, ubogimi studentami)[1]. Amerykańska YMCA, kierowana w Polsce przez Paula Supera[2], zamknęła działalność w roku 1921. Podjęto wówczas decyzję o powołaniu społeczno-wychowawczego Związku Młodzieży Chrześcijańskiej – Polska YMCA. W roku 1922 zatwierdzono statut (30 marca) i powołano Centralny Komitet Polskiej YMCA, który kierował stowarzyszeniem przez pierwsze dwa lata. W skład Komitetu weszli m.in. profesorowie Leon Marchlewski i Stanisław Estreicher, generałowie Józef Czikel i Mieczysław Norwid-Neugebauer, przemysłowcy Alfred Grohman i Feliks Krusher, dyrektor Wileńskiego Okręgu Polskich Kolei Państwowych Emil Landsberg, minister zdrowia Witold Chodźko, minister opieki społecznej Ludwik Darowski, wiceminister edukacji Tadeusz Łopuszański, poeta Jan Kasprowicz, marszałek Sejmu Maciej Rataj[1]. Pierwszym prezesem był Leon Marchlewski (1923–1933)[3]. Okres dwudziestolecia międzywojennego był czasem prężnej działalności organizacji, wzrostu liczby członków, a także gromadzenia majątku – powstały m.in. stałe siedziby organizacji w Krakowie, Łodzi, Warszawie i Gdyni. Dalszy rozwój Polskiej YMCA został zatrzymany dopiero w czasie II wojny światowej – jej działalność, jak wielu innych organizacji, została wówczas zakazana przez okupanta. Ogniska polskiej YMCA powstawały wówczas na emigracji (np. w Londynie), a także przy polskich oddziałach wojskowych walczących u boku aliantów. Polskie YMCA działało m.in. przy Armii Andersa na Bliskim Wschodzie, organizując Dom Żołnierza w Bagdadzie. Pod auspicjami YMCA wydawane było w Wielkiej Brytanii pismo „Poradnik dla Pracowników Świetlic Żołnierskich”[4]. Na początku czerwca 1937 Rada Polska YMCA wręczyła marszałkowi Edwardowi Śmigłemu-Rydzowi dyplom Pierwszego Członka Honorowego YMCA[5]. Czas powojenny nie był dla organizacji łaskawy: reaktywowana w kwietniu 1945 roku, po czterech latach działalności[6] została uznana przez władze komunistyczne za „narzędzie burżuazyjno-faszystowskiego wychowania, popierane przez zagranicznych mocodawców i sanacyjne czynniki rządzące”. Działalność organizacji została zakazana, a jej majątek znacjonalizowano. Polska YMCA wznowiła działalność w roku 1990. Przypisy
Linki zewnętrzne |
