|
การพิชิตหมิงของชิง การพิชิตหมิงของชิง หรือ การเปลี่ยนผ่านจากหมิงสู่ชิง เป็นที่รู้จักกันในการพิชิตประเทศจีนของชาวแมนจู เป็นยุคสมัยของการสู้รบระหว่างราชวงศ์ชิงที่ก่อตั้งโดยแมนจู ตระกูลอ้ายซินเจว๋หลัวในดินแดนแมนจูเรีย (ภาคตะวันออกเฉียงเหนือของจีนในปัจจุบัน)และราชวงศ์หมิงของชาวฮั่นที่อยู่ทางตอนใต้ ในปี ค.ศ. 1618 นู่เอ๋อร์ฮาชื่อผู้นำเผ่าแมนจูอ้ายซินเจว๋หลัว ได้ประกาศความแค้นเจ็ดประการซึ่งได้ระบุความไม่พอใจต่อราชสำนักหมิงและประกาศตั้งตนเป็นอิสระไม่ขึ้นกับราชวงศ์หมิง หนึ่งในความแค้นทั้งเจ็ดข้อเกี่ยวข้องกับการสู้รบกับเผ่าเย่อเหอ, ซึ่งเป็นเผ่าที่มีความคิดแตกเป็น 2 ฝ่าย ฝ่ายที่สนับสนุนเผ่าแมนจูและฝ่ายที่นิยมราชวงศ์หมิง ซึ่งราชสำนักหมิงเสี้ยมให้ทั้งสองเผ่าสู้กันเองเพื่อที่จะได้ปกครองโดยง่าย นู่เอ๋อร์ฮาชื่อ ต้องการให้ราชสำนักหมิงส่งเครื่องบรรณาการเป็นการขอขมาต่อเขาและยอมรับเขาในฐานะจักรพรรดิแมนจูเพื่อเป็นการหลีกเลี่ยงสงคราม แต่อย่างไรก็ตามราชวงศ์หมิงกลับเพิกเฉยและไม่ยินยอมส่งเครื่องขอขมาไปยังชนเผ่าแมนจูเพื่อเป็นการขอโทษเพราะทางราชสำนักถือว่าเป็นการเสื่อมเสียพระเกียรตืของฮ่องเต้หมิงและราชวงศ์หมิงที่ถือว่าแมนจูเป็นอดีตประเทศราชของตนมาก่อน หลังจากนั้นไม่นานนู่เอ๋อร์ฮาชื่อได้เริ่มการก่อกบฎทำสงครามกับหมิงที่เหลียวหนิงทางตอนใต้ของแมนจูเรีย ในเวลาเดียวกันราชวงศ์หมิงก็กำลังต่อสู้ดิ้นรนเพือการอยู่รอดของตน เนื่องจากประสบปัญหาภายใน ความวุ่นวายทางการเงินและปัญหาการลุกฮือของกบฎชาวนาและทั้งภายในราชสำนักเอง ในวันที่ 24 เมษายน ค.ศ. 1644 กรุงปักกิ่งได้ถูกกลุ่มกบฎชาวนานำโดยหลี่ จื้อเฉิงได้บุกยึดสำเร็จ ผู้ซึ่งต่อมาได้ประกาศสถาปนาตั้งราชวงศ์ชุน ปราบดาภิเษกเป็นฮ่องเต้แทน ส่วนฮ่องเต้หมิงองค์สุดท้าย จักรพรรดิฉงเจินได้ปลิดชีพพระองค์เองโดยผูกพระศอใต้ต้นไม้ในพระราชอุทยานหลังพระราชวังต้องห้าม เมื่อหลี่ จื้อเฉิงเริ่มบุกเข้ามาใกล้ภูเขาแม่ทัพเอกของหมิง อู๋ ซานกุ้ย ผู้ทรยศได้แอบเจรจาเป็นไส้ศึกให้แมนจูลับ ๆ เปิดประตูด่านซันไฮ่กวานและรวมกำลังสมทบกับแม่ทัพแมนจูนำโดยองค์ชายตัวเอ่อร์กุ่น เข้าตีกองมัพของหลี่ จื้อเฉิง แตกพ่ายไปในการรบที่ด่านซันไฮ่ จนในวันที่ 6 มิถุนายน ปีเดียวกัน พวกแมนจูและอู๋ซานกุ้ยได้เข้ากรุงปักกิ่งสำเร็จ ตัวเอ่อร์กุ่นประกาศแต่งตั้งอ้ายซินเจว๋หลัวซุ่นจื้อเป็นจักรพรรดิแห่งประเทศจีนและก่อตั้งราชวงศ์แบบจีนขึ้น การพิชิตประเทศจีนของแมนจูยังไกลจากความสำเร็จและมันต้องอาศัยระยะเวลาอีก 40 กว่าปีก่อนที่ดินแดนของประเทศจีนทั้งหมดจะถูกรวมอยู่ภายใต้ราชวงศ์ชิงอย่างสมบูรณ์ จักรพรรดิคังซีขึ้นครองราชย์ในปี ค.ศ. 1661 ทรงได้ประกาศนโยบายการกวาดล้างครั้งใหญ่ที่จะปราบการต่อต้านของชาวฮั่นที่ยังคงจงรักภักดีต่อราชวงศ์หมิงและต่อต้านแมนจูในภาคใต้ของจีน ต่อมาคังซีต้องปราบปรามกบฎหลายต่อหลายครั้ง ได้แก่ กบฏสามเจ้าศักดินานำโดยอู๋ซานกุ้ยผู้ซึ่งเคยร่วมมือกับแมนจู เริ่มตั้งแต่ปี ค.ศ. 1673 และหลังจากนั้นยังต้องเผชิญหน้ากับการรบหลายครั้งเพื่อขยายอาณาจักรชิงให้กว้างขวางออกไป ในปี ค.ศ. 1662 เจิ้ง เฉิงกง หรือ (โคซินกา) แม่ทัพฮั่นผู้รักชาติและจงรักภักดีต่อราชวงศ์หมิงได้ขับไล่ชาวฮอลันดาจากไต้หวันและตั้งอาณาจักรตุงหนิงขึ้นที่นั่น เพื่อเป็นฐานที่มั่นต่อต้านราชวงศ์ชิง เจิ้ง เฉิงกง ได้ประกาศเจตนารมย์ ต้านชิง กู้หมิง ("ฟ้านชิงฟู่หมิง" (อักษรจีนตัวย่อ: 反清复明; อักษรจีนตัวเต็ม: 反清復明) มีเป้าหมายขับไล่ชาวแมนจูอกไปจากประเทศจีนและรวมประเทศจีนอีกครั้ง อย่างไรก็ตามตุงหนิงได้ล่มสลายในปี ค.ศ. 1683 หลังจากจักรพรรดิคังซีส่งกองทัพเรือบุกในยุทธการเผิงหู นำโดย ชื่อ หลาง ชาวฮั่นที่รับใช้เป็นแม่ทัพให้ชิง หลังจากการล่มสลายของราชวงศ์หมิงซึ่งเกิดจากสาเหตุหลายปัจจัย นักวิชาการตะวันตกโต้แย้งว่าหนึ่งสาเหตุที่ทำให้ราชวงศ์หมิงล่มสลายมาจากความขัดแย้งกันเองของเชื้อพระวงศ์หมิงกับแม่ทัพหมิง[1] ปัจจัยอื่น ๆ มาจากปัญหาภายใน ด้านการบริหาร, ภาวะการเงินขัดสน, ภัยแล้งจากธรรมชาติ, นำไปสู่การต่อต้านและการก่อจลาจลของกลุ่มกบฎชาวนาในกรุงปักกิ่งในปี ค.ศ. 1664 ประกอบกับจักรพรรดิหมิงหลายพระองค์อ่อนแอ บริหารบ้านเมืองแบบไม่มีประสิทธิภาพเพียงพอ[2] อ้างอิง |
.svg){kind=small}