คำพ้องเสียง (อังกฤษ: homophone) คือคำที่ออกเสียงเหมือนกัน (ในระดับต่าง ๆ) กับอีกคำหนึ่ง แต่มีความหมายต่างกัน คำพ้องเสียงอาจสะกดเหมือนกัน เช่น มัน ('คำใช้แทนผู้ที่เราพูดถึง') และ มัน ('มีรสอย่างรสกะทิหรืออย่างถั่วลิสงคั่ว') หรือสะกดต่างกัน เช่น หาญ ('กล้า') และ หาร ('แบ่งส่วนเท่า ๆ กัน') ศัพท์ "พ้องเสียง" ยังอาจใช้กับหน่วยที่ยาวหรือสั้นกว่าคำ เช่น วลี ตัวอักษร หรือกลุ่มตัวอักษรที่ออกเสียงเหมือนกับวลี ตัวอักษร หรือกลุ่มตัวอักษรอื่น
คำพ้องเสียงที่สะกดเหมือนกันถือเป็นทั้งคำพ้องรูป (homograph) และคำพ้องรูปพ้องเสียง (homonym) ด้วย[1]
ตัวอย่างในภาษาไทย
คำพ้องเสียงในภาษาไทยนั้นมีไม่มากนัก เช่น
เสียง |
รูปเขียนความหมายที่หนึ่ง |
ความหมายที่หนึ่ง |
รูปเขียนความหมายที่สอง |
ความหมายที่สอง
|
/mān/ |
มัน |
'คำใช้แทนผู้ที่เราพูดถึง' |
มัน |
'มีรสอย่างรสกะทิหรืออย่างถั่วลิสงคั่ว'
|
/kòt/ |
กด |
'ใช้กำลังดันให้ลง' |
กช |
'ดอกบัว'
|
/kʰâ:/ |
ค่า |
'จำนวนเงินที่เป็นราคาสิ่งของหรือบริการ' |
ฆ่า |
'ทำให้ตาย'
|
/kʰān/ |
ครรภ์ |
'ท้อง' (ใช้แก่หญิงที่มีลูกอยู่ในท้องของเธอ) |
คันธ์ |
'กลิ่น'
|
/rót/ |
รด |
'ราดของเหลวไปยังสิ่งใดสิ่งหนึ่ง' |
รถ |
'ยานที่มีล้อสำหรับเคลื่อนไป'
|
/hǎ:n/ |
หาญ |
'กล้า' |
หาร |
'แบ่งส่วนเท่า ๆ กัน'
|
/t͡ɕān/ |
จันทร์ |
'ชื่อวันที่สองของสัปดาห์' |
จันทน์ |
'ชื่อพรรณไม้หอมบางชนิด'
|
/wān/ |
วัน |
'ระยะเวลายี่สิบสี่ชั่วโมง' |
วรรณ |
'สี'
|
/kān/ |
กัน |
'คำต่อท้ายกริยาเพื่อบอกว่า กระทำกริยานั้นร่วมกันตั้งแต่ ๒ คนขึ้นไป' |
กรรณ |
'ใบหู'
|
/pi/ |
พี่ |
'บุคคลที่เกิดก่อน, เรียกคนที่อายุมากกว่าเรา' |
ผี้ว์ |
'ผิว่า,แม้ว่า'
|
/rak/ |
รัก |
'ชอบพอ' |
รักษ์ |
'ดูแล, รักษา'
|
อ้างอิง
- ↑ ตามความหมายอย่างแคบของคำ homonym กล่าวคือ เป็นคำที่สะกดและออกเสียงเหมือนกัน อย่างไรก็ตาม homonym ตามความหมายกว้าง ๆ ซึ่งพบบ่อยในบริบทที่ไม่ใช่เรื่องเฉพาะทาง คือ คำที่สะกดหรือออกเสียงเหมือนกัน ตามนิยามนี้ homophone ทั้งหมด (ไม่ว่าจะสะกดเหมือนกันหรือไม่) จะเป็นคำพ้องรูปพ้องเสียง Random House Unabridged Dictionary entry for "homonym" at Dictionary.com