ซังซุง

ซังซุง ( ทิเบต: ཞང་ཞུང, ไวลี: zhang zhung, พินอินทิเบต: xang xung) เป็นอาณาจักรโบราณในแถบทิเบต มีใจกลางอยู่ที่งารี ในบันทึกสมัยราชวงศ์ถังยังมีการใช้อีกชื่อเรียกว่า "หยางถง" (羊同)

อาณาจักรโบราณซังซุงก่อตั้งขึ้นในช่วงยุคเหล็ก ระหว่าง 1500 ปีก่อนคริสตกาลไปจนถึงศตวรรษที่ 1^[1] และล่มสลายลงเพราะถูกพิชิตโดยจักรวรรดิทิเบตในปี ค.ศ. 644

ตามตำนานของศาสนาเพินที่มีต้นกำเนิดในพื้นที่ซังซุงนั้น เดิมทีโลกนี้เป็นไข่ขนาดใหญ่ เปลือกไข่กลายเป็นภูเขาศักดิ์สิทธิ์สีขาว ไข่ขาว กลายเป็นทะเล และไข่แดงกลายมาเป็นไข่ขนาดกลาง 18 ฟอง แล้วจึงกลายมาเป็นต้นกำเนิดของสัตว์ชนิดต่าง ตามตำนานในพุทธศาสนาแบบทิเบตได้บอกถึงที่มาของชนชาติทิเบตไว้ว่าเป็นลูกหลานของลิงแสมและรากษสที่แต่งงานกัน^{[2] [3]}

ชาวซังซุงนั้นเป็นต้นกำเนิดของศาสนาบอน และมีภาษาซังซุงที่มีอักษรมาร์เชนเป็นเอกลักษณ์ของตัวเองตามตำนานเล่าว่าผู้นำเผ่าซังซุงคนแรกชื่อว่าเซ็นรับ (ทิเบต: གཤེན་རབ་, ไวลี: gShen rab, พินอินทิเบต: xen rab) บ้างก็บอกว่าเซ็นรับเป็นพรรพบุรุษของชาวทิเบตประมาณ 200 ปี หรือสักห้ารุ่นก่อนนับจากยาชีแจ็นโปผู้เป็นต้นราชวงศ์ยาร์ลุงของชาวทิเบต ซึ่งก็คือช่วงประมาณ 4 ศตวรรษก่อนคริสตกาล

หลังจากการเรืองอำนาจของจักรวรรดิทิเบตชาวซังซุงก็ค่อย ๆ เสื่อมถอยลง กษัตริย์องค์สุดท้ายของซังซุงได้ขอแต่งงานกับน้องสาวของซงแจ็นกัมโปจึงทำให้กลายเป็นพันธมิตรกัน แต่ความสัมพันธ์ของทั้งสองฝ่ายกลับเลวร้ายลงเรื่อยๆ สุดท้ายแล้วซงแจ็นกัมโปได้สั่งปราบซังซุงในปี 642 จนล่มสลายลงแล้วกลายมาเป็นส่วนหนึ่งของจักรวรรดิทิเบต