ดอลลาร์ช่องแคบ

ดอลลาร์ช่องแคบ (อังกฤษ: Straits dollar) เป็นสกุลเงินตราประจำนิคมช่องแคบระหว่าง ค.ศ. 1898 - 1939^[1] และยังใช้ในสหพันธรัฐมลายู รัฐนอกสหพันธ์ ซาราวัก บรูไน และบอร์เนียวเหนือของอังกฤษด้วย

ในต้นคริสต์ศตวรรษที่ 19 สกุลเงินที่ใช้กันอย่างกว้างขวางในกว้างขวางในอินเดียตะวันออกคือดอลลาร์​สเปน ซึ่งมาจากทั้งสเปนและอาณานิคมของสเปนในทวีปอเมริกา ส่วนสกุลเงินที่ผลิตในท้องถิ่นก็มีอยู่บ้าง ได้แก่ เกอปิงกลันตัน เกอปิงตรังกานู และดอลลาร์ปีนัง

ใน ค.ศ. 1826 รัฐบาลได้กำหนดให้รูปีอินเดียเป็นสกุลเงินอย่างเป็นทางการของนิคมช่องแคบ เนื่องจากขณะนั้นยังบริหารขึ้นตรงกับทางอินเดีย แต่ดอลลาร์สเปนก็ยังคงหมุนเวียนอยู่ในระบบ ต่อมาใน ค.ศ. 1844 ก็เริ่มมีเหรียญกษาปณ์ของนิคมช่องแคบเองโดยใช้ระบบ 100 เซนต์ = 1 ดอลลาร์ โดย 1 ดอลลาร์มีค่าเท่ากับ 1 ดอลลาร์สเปน สกุลเงินนี้ได้รับการประกาศเป็นสกุลเงินอย่างเป็นทางการของนิคมช่องแคบในวันที่ 1 มิถุนายน ค.ศ. 184.^[2] และใน ค.ศ. 1867 ที่นิคมช่องแคบได้แยกระบบการปกครองออกมาเป็นของตนเองแล้ว ก็เริ่มใช้ดอลลาร์เป็นสกุลเงินมาตรฐานอย่างเป็นทางการ^[3]

ตั้งแต่ ค.ศ. 1898 เป็นต้นมา คณะกรรมาธิการสกุลเงินได้ประกาศใช้สกุลเงินดอลลาร์ช่องแคบ และประกาศห้ามธนาคารต่าง ๆ ผลิตเงินตราออกมา ทำให้ค่าเงินลดลงในแปดปีต่อมา จนใน ค.ศ. 1906 มูลค่าของดอลลาร์ช่องแคบกำหนดไว้ให้เท่ากับ 2 ชิลลิง 4 เพนนี ดอลลาร์ช่องแคบถูกแทนที่ราคาตามมูลค่าด้วยดอลลาร์มาลายันใน ค.ศ. 1939

ประเทศบรูไนและสิงคโปร์ยอมรับว่าสกุลเงินของตนเป็นสกุลที่สืบทอดจากสกุลเงินนี้ ถึงแม้ว่าประเทศมาเลเซียยกเลิกสกุลเงินนี้ใน ค.ศ. 1973 ข้อตกลงการแลกเปลี่ยนสกุลเงิน บันทึกความเข้าใจที่ลงนามระหว่างบรูไน–สิงคโปร์ ทำให้ทั้งเงินและธนบัตรสกุลเงินดอลลาร์บรูไนและดอลลาร์สิงคโปร์สามารถใช้งานร่วมกันได้^[4][5]

ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้

ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้

• Emerson, Rupert, 1964, Malaysia A Study in Direct and Indirect Rule, Macmillan Company
• Shaw, William, 1971, Paper Currency of Malaysia, Singapore and Brunei (1849 - 1970), Museum Department of States of Malaya