ประมวลกฎหมายนโปเลียน
ประมวลกฎหมายนโปเลียน (ฝรั่งเศส: Code Napoléon) มีชื่อทางการว่า ประมวลกฎหมายแพ่งของฝรั่งเศส (Code civil des Français) เป็นประมวลกฎหมายแพ่งของฝรั่งเศส ตราขึ้นในสมัยคณะกงสุลฝรั่งเศสเมื่อ ค.ศ. 1804 และยังคงมีผลใช้งาน ถึงแม้ว่าจะถูกแก้ไขมาหลายครั้งก็ตาม[1] ประมวลกฎหมายฉบับนี้ ยกเลิกเอกสิทธิ์โดยกำเนิด เปิดเสรีภาพในการนับถือศาสนา และเจาะจงว่าหน้าที่ข้าราชการจะต้องมีคุณสมบัติเหมาะสมที่สุด ตัวประมวลกฎหมายถูกร่างขึ้นอย่างรวดเร็วโดยคณะกรรมการที่มีนักนิติศาสตร์ที่มีชื่อเสียงสี่คนและมีผลใช้บังคับในวันที่ 21 มีนาคม ค.ศ. 1804[2] ประมวลกฎหมายดังกล่าว ซึ่งเน้นเป็นพิเศษในด้านการเขียนอย่างชัดเจนและเข้าถึงได้ง่าย เป็นก้าวสำคัญในการแทนที่กฎหมายสมัยศักดินา นักประวัติศาสตร์ โรเบิร์ต ฮอลต์แมน ระบุว่า ประมวลกฎหมายนี้เป็นหนึ่งในเอกสารไม่กี่ชิ้นเท่านั้นที่มีอิทธิพลต่อโลกทั้งใบ[2] ประมวลกฎหมายนโปเลียนไม่ใช่ประมวลกฎหมายที่จัดทำขึ้นครั้งแรกในทวีปยุโรปในระบบกฎหมายแพ่ง โดยประมวลกฎหมายที่จัดทำขึ้นก่อนหน้านั้น ได้แก่ บาวาเรีย (ค.ศ. 1756) ปรัสเซีย (ค.ศ. 1764) และกาลิเซียตะวันตก (ค.ศ. 1797) อย่างไรก็ตาม เป็นประมวลกฎหมายสมัยใหม่ฉบับแรกที่มีขอบเขตทั่วทวีปยุโรป และมีอิทธิพลอย่างมากต่อกฎหมายของหลายประเทศซึ่งจัดทำขึ้นระหว่างและภายหลังสงครามนโปเลียน[2] ประมวลกฎหมายดังกล่าวยังส่งอิทธิพลไปยังประเทศที่กำลังพัฒนานอกยุโรป โดยเฉพาะในละตินอเมริกาและตะวันออกกลางที่พยายามทำให้ทันสมัยและแทนที่อำนาจศักดินาผ่านการปฏิรูปกฎหมาย[3] อ้างอิง
แหล่งข้อมูลอื่น
|