|
พระยาจุฬาราชมนตรี (เถื่อน)
พระยาจุฬาราชมนตรี นามเดิม เถื่อน มีศาสนนามว่า อามิรระชามุฮัมหมัด เกิดในสมัยสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ เป็นบุตรของพระยาจุฬาราชมนตรี (ก้อนแก้ว) ท่านถูกกวาดต้อนไปเป็นเชลยเมื่อครั้งเสียกรุงศรีอยุธยาขณะอายุเพียง 13 -14 ปี ต่อมาได้บวชเป็นสามเณรเรียนวิชาไสยศาสตร์กับอาจารย์ชาวเขมรอยู่พม่า 7 ปี จนอายุ 19 ปีจึงหนีกลับเข้าไทยทางแม่สอดไปหาบิดาที่ขณะนั้นไปราชการทัพที่เชียงใหม่และเชียงแสน เมื่อกลับมา ท่านได้เรียนวิชาทางศาสนาอิสลามใหม่ และได้เข้ารับราชการในกรมทหารอาทมาตในสมัยรัชกาลที่ 1 ในสมัยรัชกาลที่ 2ได้เป็นหลวงภักดีสุนทร ได้ร่วมรบในสงครามตีเมืองถลางและไทรบุรี เมื่อเสร็จศึกได้เป็นพระยาวรเชษฐ์ภักดีศรีวรข่าน ต่อมาได้รับการแต่งตั้งให้เป็นจุฬาราชมนตรี ถึงแก่อนิจกรรมในสมัยรัชกาลที่ 3 ศพของท่านฝังอยู่ที่มัสยิดต้นสน พระยาจุฬาราชมนตรีสมรสกับคุณหญิงนก มีบุตรธิดา 4 คน หนึ่งในนั้นคือ เจ้าจอมจีบ หรือจิตร ในพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย[1] พระยาจุฬาราชมนตรีถึงแก่อสัญกรรมในช่วงปลายสมัยรัชกาลที่ 3 อ้างอิง
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
