|
พักฟ้าซื้อ
พักฟ้าซื้อ (pha̍k-fa-sṳ; IPA: /pʰak̚⁵ fa⁵⁵ sɨ⁵⁵/; จีนตัวย่อ: 白话字; จีนตัวเต็ม: 白話字) เป็นระบบถอดเสียงอ่านภาษาฮากกาด้วยอักษรละติน มีจุดเริ่มต้นจากศาสนจักรเพรสไบทีเรียนที่เข้ามาเผยแพร่ศาสนาในจีนตั้งแต่ช่วงศตวรรษที่ 19 ต่อมาทางไต้หวันได้นำมาใช้เพื่อแสดงเสียงอ่านของภาษาฮากกาไต้หวันด้วย ในปี 2012 มีการตีพิมพ์คัมภีร์ไบเบิลฉบับภาษาฮากกาโดยยึดเอาสำเนียงเหมียวลี่เป็นหลัก และสำเนียงซินจู๋บางส่วน[1] ระบบการเขียนอักษรที่ใช้ตัวอักษรในระบบพักฟ้าซื้อใช้อักษรละตินพื้นฐาน 17 ตัว ได้แก่ A, C, E, F, H, I, K, L, M, N, O, P, S, T, U, V, Y และยังเพิ่ม Ṳ เข้ามาด้วย และมีการใช้อักษรพยัญชนะ 2 ตัวเพื่อแทนเสียงพยัญชนะเดียวได้แก่ Ch, Kh, Ng, Ph, Th และอักษร 3 ตัว คือ Chh สำหรับอักษรละตินพื้นฐานที่เหลืออีก 10 ตัวได้แก่ B, D, G, J, Q, R, W, X, Z จะไม่มีการใช้เพื่อแทนเสียงในภาษาฮากกา แต่จะใช้เมื่อเขียนพวกคำยืมภาษาต่างประเทศเท่านั้น พยัญชนะต้นเสียงพยัญชนะต้นของภาษาฮากกาแสดงดังตารางนี้
สระเสียงสระในภาษาฮากกาแสดงด้วยอักษรดังต่อไปนี้[3]
ตัวสะกดภาษาฮากกามีเสียงตัวสะกดทั้งหมด 6 เสียง แสดงดังในตารางต่อไปนี้
วรรณยุกต์เสียงวรรณยุกต์แสดงโดยเครื่องหมายเสริมสัทอักษร โดยระดับเสียงของวรรณยุกต์ในภาษาฮากกาไต้หวันแสดงดังในตารางนี้[4]
อ้างอิง |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
