|
ฟาริสี
ฟาริสี (ฮีบรู: פְּרוּשִׁים, อักษรโรมัน: Pərūšīm; อังกฤษ: Pharisees) เป็นขบวนการทางสังคมของชาวยิวและสำนักคิดในลิแวนต์ช่วงศาสนายูดาห์สมัยพระวิหารที่สอง หลังการทำลายพระวิหารที่สองใน ค.ศ. 70 วิถีของชาวฟาริสีได้กลายเป็นพื้นฐานของศาสนายูดาห์แบบรับบีในเวลาต่อมา ความขัดแย้งระหว่างฟาริสีกับสะดูสีที่มาอย่างยาวนาน ทั้งในบริบททางสังคมและศาสนาของชาวยิวในวงกว้าง กลับรุนแรงมากขึ้นจากการพิชิตของโรมัน[2] ในด้านวัฒนธรรม แบ่งเป็นกลุ่มที่สนับสนุนการแผลงเป็นกรีก (สะดูสี) และกลุ่มที่ต่อต้านสิ่งนี้ (ฟาริสี) ส่วนด้านกฎหมายศาสนา แบ่งเป็นกลุ่มที่ให้ความสำคัญต่อวิหารด้วยพิธีและการรับใช้ และอีกกลุ่มที่ให้ความสำคัญต่อกฎหมายของโมเสสอื่น ๆ ประเด็นความขัดแย้งทางศาสนาที่เฉพาะเจาะจงระหว่างทั้งอสงกลุ่มเกี่ยวข้องกับการตีความโทราห์ที่แตกต่างกันและการนำมาใช้งานในชีวิตประจำวันของชาวยิวในอย่างไร โดยพวกสะดูสียอมรับเฉพาะโทราห์และปฏิเสธNevi'im, Ketuvim และคำสอนอย่างโทราห์มุขปาฐะและการฟื้นคืนชีพหลังความตาย โยเซพุส (ป. ค.ศ. 37 – 100) ผู้ที่นักประวัติศาสตร์หลายคนเชื่อว่าเป็นฟาริสี คาดคะเนว่าก่อนที่พระวิหารที่สองจะถูกทำลาย มีฟาริสีอยู่ราว 6 พันคน[3] และอ้างว่าได้รับการอุปถัมภ์อย่างดีจากสามัญชนจนถึงขั้นถ้าพวกเขาพูดอะไรก็ตามที่ขัดต่อกษัตริย์หรือนักบวชชั้นสูงก็เป็นที่เชื่อถือ[4] ต่างจากชาวสะดูสีที่เป็นพวกชนชั้นสูง นอกจากนี้ชาวฟาริสียังอ้างว่าตนมีอำนาจหน้าที่แท้จริงในการวินิจฉัยตีความกฎหมายยิว[5] ชาวฟาริสีเชื่อเรื่องทูตสวรรค์ วันสิ้นโลก เมสสิยาห์เชื้อสายดาวิด และเชื่อว่าผู้ชอบธรรมจะมีชีวิตนิรันดร์ในสวรรค์ ส่วนคนบาปจะถูกลงโทษนิรันดร์ในนรก[6] นอกจากนี้ คัมภีร์พันธสัญญาใหม่ยังกล่าวถึงความขัดแย้งระหว่างชาวฟาริสีกับพระเยซูหลายแห่ง แต่ก็มีรายงานฟาริสีที่เป็นเชื่อตัวพระองค์ด้วย เช่น นิโคเดมัสที่กล่าวว่า พระเยซูเป็นครูผู้มาจากพระเจ้า[7] โยเซฟชาวอาริมาเธียผู้เป็นลูกศิษย์[8] และ "ผู้เชื่อบางคนซึ่งอยู่ในกลุ่มพวกฟาริสี" ที่ไม่ทราบจำนวน[9] เปาโลอัครทูต ศิษย์ของกามาลิเอล[10] ผู้เตือนในสภาแซนเฮดรินว่า การหยุดยั้งผู้ติดตามพระเยซู จะทำให้พวกเขาเป็นผู้ต่อสู้กับพระเจ้า[11] และเขาก็กลายเป็นอัครสาวกของพระเยซู[12][13] อ้างอิง
แหล่งข้อมูลอื่น
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
