|
ลูกเสือชาวบ้าน
 ลูกเสือชาวบ้าน เป็นกลุ่มทหารอาสาสมัคร ที่มีการจัดกิจกรรมผ่านการลูกเสือ ก่อตั้งขึ้นในปี 2497 โดยตำรวจตระเวนชายแดนฝึกสอนให้ชาวบ้านรู้จักดูแลความปลอดภัยในหมู่บ้าน การป้องกันตนเอง ตลอดจนการสอดแนมรักษาความปลอดภัยตามแนวชายแดนเป็นอันดับต้น เพื่อป้องกันการคุกคามของพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทย ภายหลังได้รับการขยายไปทั่วประเทศ สมาชิกลูกเลือชาวบ้านเข้าไปร่วมในการเคลื่อนไหวทางสังคม เช่น เหตุการณ์ 14 ตุลา 2516 กองอำนวยการรักษาความมั่นคงภายในราชอาณาจักรเข้าควบคุมลูกเสือชาวบ้านในปี 2517[1]: 223 แล้วเริ่มขยายเข้าไปในเขตเมืองเพื่อตอบโต้การเคลื่อนไหวของฝ่ายซ้าย พระบรมวงศานุวงศ์สนับสนุนกลุ่มลูกเสือชาวบ้าน เช่น ถวายผ้าพันคอ[1]: 224 ช่วงหนึ่ง คนวัยทำงานถึง 1 ใน 5 เคยเป็นสมาชิกลูกเสือชาวบ้าน[2]: 34–5 ในเหตุการณ์เหตุการณ์ 6 ตุลา พ.ศ. 2519 เป็นกลุ่มฝ่ายขวากลุ่มหนึ่งที่มีส่วนในการลงประชาทัณฑ์นักศึกษาในมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ขบวนการนี้ได้กลายเป็นม็อบชนชั้นกลางระดับล่าง ซึ่งรัฐปล่อยให้กลุ่มสลายไปหลังรัฐประหารในประเทศไทย พ.ศ. 2519[2]: 35 อย่างไรก็ตาม ในเหตุการณ์ ๖ ตุลา เมื่อมีเหตุการณ์รุนแรงเกิดขึ้นที่ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอ ดุลยเดชมหาราชทรงมีรับสั่งให้นายธรรมนูญ เทียนเงิน ผู้อำนวยการ ลูกเสือชาวบ้านเขตพระนคร เข้าเฝ้าในช่วงเย็นของวันนั้น และรับสั่งให้ นายธรรมนูญฯ ไปชี้แจงกับลูกเสือชาวบ้านให้สลายตัว ซึ่งสมเด็จพระบรมโอรสาธิราชฯ สยามมกุฎราชกุมาร ได้เสด็จไปพร้อมกับนายธรรมนูญ ยังที่ประชุมของลูกเสือชาวบ้าน และมีพระราชดำรัสให้ลูกเสือชาวบ้านสลายการชุมนุม โดยมีความว่า “ข้าพเจ้าขอให้ทุกคนยิ้มแย้มและใจเย็นๆ ไม่มีอะไรที่แก้ไขไม่ได้ แต่ต้องค่อยแก้ค่อยไป บ้านเมืองตอนนี้กำลังต้องการความสามัคคีและกำลังอยู่ในสถานการณ์ที่สำคัญ ฉะนั้นขอให้ทุกคนสลายตัวเสีย ถือว่าให้ของขวัญกับข้าพเจ้า ท่านเหนื่อยกันมามากแล้ว ขอให้กลับไปหลับนอนเสียให้สบายทุกคนโปรดทราบว่า สองล้นเกล้าฯ ทรง เป็นห่วง ไม่มีอะไรที่สองล้นเกล้าฯ จะเสียใจเท่ากับพวกเราฆ่ากันเอง ขอให้ทุกคนโชคดี” ซึ่งเหตุการณ์นี้ถือเป็นบทบาทหนึ่งของ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมหา วชิราลงกรณฯ ในขณะทรงดำรงพระยศ สมเด็จพระบรมโอรสาธิราช สยาม มกุฎราชกุมาร ในขณะที่ประเทศชาติ ได้เกิดวิกฤติการณ์ร้ายแรงขึ้น อ้างอิง
แหล่งข้อมูลอื่นหนังสือและบทความ
เว็บไซต์
|
||||||||||||||||
