อัลฟอนโซ แฟร์เรโร ลา มาร์โมรา

อัลฟอนโซ แฟร์เรโร ลา มาร์โมรา (อิตาลี: Alfonso Ferrero La Marmora; 18 พฤศจิกายน ค.ศ.1804 – 5 มกราคม ค.ศ.1878) เขาเป็นผู้บัญชาการทหารและเป็นรัฐบุรุษของอิตาลี เขามีพี่ชายคือ อัลเบอร์โต เดลลา มาร์โมรา และ อเลสซันโดร เฟอเรอโร ลา มาร์โมรา ซึ่งพวกเขาเป็นผู้ก่อตั้งหน่วยทหาร เบอร์ซักเลียรี

เขาเกิดที่เมืองตูริน เขาเข้าร่วมกับกองทัพซาร์ดีเนียในช่วง ค.ศ.1823 และได้รับยศเป็นกัปตันในเดือนมีนาคม ค.ศ.1848 เมื่อเขาได้รับความโดดเด่นในขณะที่เขาเป็นพันตรีในช่วงการโอบล้อมเปสชีรา ในวันที่ 5 สิงหาคม ค.ศ.1848 เขาได้ปลดปล่อย ชาร์ลส์ อัลเบิร์ต แห่งซาร์ดีเนีย จากมวลชนปฏิวัติในมิลาน ในเดือนตุลาคมได้รับยศเป็นนายพลควบกับรัฐมนตรีกระทรวงสงคราม หลังการปราบจราจลที่เจนัวในปี ค.ศ.1849 เขาได้สันนิษฐานอีกครั้งในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ.1849 บันทึกสงครามของเขามีเนื้อหาเกี่ยวกับการบัญชาการรบของเขาในช่วงสงครามไครเมียซึ่งเขาเก็บเอาไว้จนถึงปี ค.ศ.1859

เขาเข้าร่วมสงครามกับออสเตรียในปี ค.ศ.1859 และในเดือนกรกฎาคมปีเดียวกัน เคานต์กาวูร์ก็ประสบความสำเร็จในการเป็นนายกรัฐมนตรี ในปี ค.ศ.1860 เขาถูกส่งไปที่เบอร์ลินและเซนต์ปีเตอส์เบิร์ก เพื่อจัดให้มีการรับรู้ถึงราชอาณาจักรอิตาลี ต่อมาเขาก็ดำรงตำแหน่งเป็นเจ้าเมืองมิลานและรองผู้ว่าการเมืองเนเปิลส์ จนกระทั่งเดือนกันยายน ปี ค.ศ.1864 เขารับช่วงในตำแหน่งนายกรัฐมนตรีต่อจากมาร์โค มินเก็ตตี้ ในฐานะนี้เขาได้ปรับเปลี่ยนขอบเขตของอนุสัญญาเดือนกันยายน โดยบันทึกที่เขาอ้างว่าอิตาลีมีอิสระเต็มที่ในการดำเนินการเกี่ยวกับแรงบันดาลใจในระดับชาติต่อการครอบครองกรุงโรมโดยเอกสารของวิสคอนตี-เวนอสตา หลังจากนั้นก็ได้ใช้ประโยชน์ในการเข้ายึดกรุงโรม

เมษายน ค.ศ.1866 เขาตกลงเป็นพันธมิตรกับปรัสเซียเพื่อต่อต้านออสเตรีย-ฮังการี และเมื่อสงครามอิสรภาพครั้งที่สามของอิตาลีได้ปะทุขึ้น เขาได้รับคำสั่งจากหน่วยกองพล เขาได้ให้ความเชื่อมั่นอย่างมากของพฤติกรรมที่ลังเลในการช่วงการบุกครั้งแรกของอิตาลีที่ดูเหมือนว่าจะได้เปรียบแต่กลับทำให้เขาพ่ายแพ้ในยุทธการคัสโตซาในวันที่ 23 มิถุนายน เขาถูกกล่าวหาว่าทรยศต่อเพื่อนร่วมชาติของเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับนายพลระดับสูงคนอื่น ๆ และการตีสองหน้าโดยปรัสเซีย ในที่สุด กลยุทธ์การตั้งรับของเขาก็ได้รับการตีพิมพ์ในชื่อ แสงเพิ่มเติมเกี่ยวกับเหตุการณ์ของปี ค.ศ.1866 (Un po' più di luce sugli eventi dell'anno 1866 /More light on the events of 1866) เป็นขั้นตอนที่ทำให้เกิดการระคายเคืองในเยอรมนีและเปิดเผยให้เขารับผิดชอบเรื่องการละเมิดความลับของรัฐ ขณะเดียวกันเขาถูกส่งไปยังกรุงปารีสในปี ค.ศ.1867 เพื่อต่อต้านการเดินทางของฝรั่งเศสที่จะไปกรุงโรม และในปี ค.ศ.1870 หลังจากที่กรุงโรมเป็นเมืองหลวงของอิตาลี เขาก็ได้เป็นร้อยโทหลวง เขาเสียชีวิตที่ฟลอเรนซ์ในวันที่ 5 มกราคม ค.ศ.1878

อ้างอิง

https://www.britannica.com/biography/Alfonso-Ferrero-La-Marmora