อ๊าดอ๊าด[1] (อาหรับ: عَادٌ) เป็นชนเผ่าโบราณที่ได้รับการกล่าวในอัลกุรอาน[2] ที่ตั้งของอ๊าดมักได้รับการระบุว่าอยู่ในอาระเบียใต้[3] ในที่ตั้งที่มีชื่อว่า อัลอะฮ์กอฟ[2][4] สมาชิกของเผ่า ถูกเรียกเป็นชาวอ๊าดที่ก่อตั้งชาติที่มั่งคั่ง จนกระทั่งพวกเขาถูกพายุรุนแรงทำลายจนสิ้น รายงานจากธรรมเนียมอิสลาม[disambiguation needed ] พายุถูกส่งมาหลังจากพวกเขาปฏิเสธคำสอนในหลักเอกเทวนิยมของนบีฮูด[2][3] อ๊าดถือเป็นหนึ่งในชนเผ่าอาหรับดั้งเดิมที่เป็น "อาหรับที่หายสาบสูญ" โดยมีเมืองหลวงที่อาจมีชื่อเหมือนในอัลกุรอานว่า "อิร็อมแห่งเสาเข็ม" แม้ว่าชื่อนั้นอาจเป็นไปได้ทั้งชื่อภูมิภาคหรือผู้คนก็ตาม[3][5][6] ตำนานในเรื่องราวทางศาสนา ฮูดกับชนเผ่าอ๊าดถูกเชื่อมด้วยกษัตริย์ในตำนานที่มีพระนามว่า อ๊าด ผู้ปกครองแคว้นที่มี "วูบัร" เป็นเมืองหลวง[7] การกล่าวในอัลกุรอานรายงานจากอัลกุรอาน พวกอ๊าดสร้างอนุสรณ์และป้อมทุกบริเวณที่สูงมาก[8] และชะตาของพวกเขาคือหลักฐานจากส่วนหลงเหลือของที่อยู่อาศัย[9][10] อย่างไรก็ตาม ไม่มีการค้นพบหลักฐานทางโบราณคดีเกี่ยวกับการมีตัวตนของพวกเขาเลย[11] ชนเผ่าอ๊าดได้รับการกล่าวในอัลกุรอานหลายแห่ง โดยเฉพาะซูเราะฮ์ที่ 7,[12][13] ซูเราะฮ์ที่ 9:70,[14] ซูเราะฮ์ที่ 11,[15][16][17], ซูเราะฮ์ที่ 14:9,[18] ซูเราะฮ์ที่ 22:42,[19] ซูเราะฮ์ที่ 25:38,[20] ซูเราะฮ์ที่ 38:12[21] 40:31,[22] ซูเราะฮ์ที่ 41,[23][24] ซูเราะฮ์ที่ 50:13[25] ซูเราะฮ์ที่ 51:41,[26] ซูเราะฮ์ที่ 53:50,[27] ซูเราะฮ์ที่ 54:18,[28] ซูเราะฮ์ที่ 69,[29][30] และซูเราะฮ์ที่ 89:6.[31][32] ดูเพิ่ม
อ้างอิง
|