|
เกาะซุมบาวา
ซุมบาวา (อินโดนีเซีย: Sumbawa) เป็นเกาะในประเทศอินโดนีเซีย ตั้งอยู่ตรงกลางของหมู่เกาะซุนดาน้อย โดยทางตะวันตกติดกับเกาะลมบก ทางตะวันออกติดกับเกาะโฟลเร็ซ และทางตะวันออกเฉียงใต้ไปยังเกาะซุมบา เกาะนี้กับเกาะลมบกอยู่ในจังหวัดนูซาเติงการาตะวันตก แต่รัฐบาลอินโดนีเซียมีแผนที่จะแยกเกาะเหล่านี้ออกเป็นจังหวัดต่างหาก[1] เกาะเต็มไปด้วยภูเขา ยอดสูงสุดเป็นภูเขาไฟชื่อ กูนุงตัมโบรา อยู่ที่ปลายสุดของคาบสมุทรทางตอนเหนือ มีดินอุดมสมบูรณ์สามารถปลูกพืชเมืองร้อนได้ดีหลายชนิด เดิมเกาะนี้เป็นเมืองประเทศราชของอาณาจักรมัชปาหิต ต่อมา แตกออกเป็นรัฐขนาดเล็กหลายแห่ง เริ่มติดต่อกับฮอลันดาในคริสต์ศตวรรษที่ 17 เมื่อ ค.ศ. 1815 ภูเขาไฟกูนุงตัมโบราเกิดปะทุอย่างรุนแรงทำให้ประชาชนเสียชีวิตและไร้ที่อยู่อาศัยหลายหมื่นคน จึงมีการอพยพผู้คนจากเกาะใกล้เคียงเข้ามาอยู่อาศัยแทน ในตอนต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 ฮอลันดาได้เข้ามาปกครอง ถูกญี่ปุ่นเข้ายึดครองระหว่างสงครามโลกครั้งที่ 2 และเป็นส่วนหนึ่งของประเทศอินโดนีเซียเมื่อได้รับเอกราชใน ค.ศ. 1950 เกาะซุมบาวามีพื้นที่ (รวมเกาะเล็กนอกชายฝั่ง) 15,414.50 ตารางกิโลเมตร หรือ 5,951.57 ตารางไมล์ (ขนาดเป็น 3 เท่าของเกาะลมบก) มีประชากร 1,561,461 คน (ตามสำมะโน ค.ศ. 2020)[2] ส่วนจำนวนประมาณการอย่างเป็นทางการในช่วงกลาง ค.ศ. 2022 อยู่ที่ 1,604,477 คน[3] เกาะเป็นเขตแดนระหว่างเกาะทางทิศตะวันตกที่ได้รับอิทธิพลจากศาสนาและวัฒนธรรมที่เผยแพร่จากอินเดีย และภูมิภาคทางตะวันออกที่ได้รับอิทธิพลน้อยกว่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อใช้กับทั้งศาสนาฮินดูและศาสนาอิสลาม ศัพทมูลวิทยาซุมบาวา (Sumbawa) เป็นรูปแผลงภาษาโปรตุเกสจากชื่อท้องถิ่นว่า Sambawa (ยังคงพบในภาษามากัซซาร์, cf. หรือ Semawa ในภาษาซุมบาวา) ชื่อนี้น่าจะมาจากภาษาสันสกฤตว่า śāmbhawa (शम्भु) หมายถึง 'มีความเกี่ยวข้องกับ Śambhu (= 'ผู้ทรงเมตตา', พระนามของพระศิวะ)'[4] เขตบริหารเกาะซุมบาวาแบ่งเขตบริหารออกเป็น 4 อำเภอ และ 1 นคร ดังนี้:
ปัจจุบันรัฐบาลอินโดนีเซียพิจารณาแบ่งจังหวัดนูซาเติงการาบารัตออกไปเป็นจังหวัด เกาะซุมบาวา ใหม่[5] แต่ไม่มีข้อมูลว่าจะมีการเปลี่ยนชื่อส่วนของจังหวัดในปัจจุบัน (อำเภอในเกาะลมบก) หรือไม่ ประชากรชาวมากัซซาร์จากเกาะซูลาเวซีเป็นผู้นำศาสนาอิสลามเข้ามาในเกาะนี้ ประชากรบนเกาะ (รวมเกาะเล็กรอบนอก) มี 1.56 ล้านคนตามสำมะโนใน ค.ศ. 2020 เทียบเท่า 29.46%[2] ของประชากรทั้งจังหวัดนูซาเติงการาตะวันตกที่มี 5.32 ล้านคน[6] จำนวนประมาณการอย่างเป็นทางการในช่วงกลาง ค.ศ. 2022 มีมากกว่า 1.6 ล้านคน เนื่องจากขาดโอกาสที่จะได้งานบนเกาะและเกิดภัยแล้งบ่อยครั้ง[7] ทำให้หลายคนไปทำงานเป็นกรรมกรหรือแรงงานทำงานบ้านในตะวันออกกลาง แรงงานประมาณ 500,000 คน หรือมากกว่า 10% ของประชากรทั้งจังหวัด ออกไปทำงานต่างประเทศ[8] อ้างอิง
แหล่งข้อมูลอื่น วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ เกาะซุมบาวา
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
