|
Fransa'nın doğal sınırları Fransa'nın doğal sınırları (Fransızca: Frontières naturelles de la France), Fransız Devrimi'nden sonra ortaya çıkan jeopolitik bir kuramdır. Fransa'nın doğal sınırlarını Ren, Atlas Okyanusu, Akdeniz, Pireneler ve Alpler oluşturur. Bugün çoğu Fransız tarihçi Fransa'nın doğal sınırları kuramını desteklememektedir. KuramDoğal sınırlardan ilk kez söz eden kişi 1642'de Armand Jean du Plessis de Richelieu'dür.[1] 1768'e kadar bu düşünce çok gelişmedi. Prusyalı Jean-Baptiste Cloots, Vœux d'un gallophile (Bir Gallofilin Dilekleri) adlı eserinde Ren'in batı yakasının Fransa tarafından işgal edilmesini istedi. Bu düşünce 1790'dan sonra Jakobenler arasında yayıldı. 20 Eylül 1792'deki Valmy zaferinden sonra Ulusal Kongre, askerleri Ren Nehri'nin diğer yakasındaki Prusya askerlerinin peşine düşmeye çağırdı. Ren Ordusu kumandanı Adam Philippe de Custine'e göre "Ren Cumhuriyet'in sınırı olmazsa yok edilecek"ti. 17 Aralık'ta Kongre, Belçika'nın ilhakının önünü açan yasayı kabul etti. 21 Ocak 1793'te Georges Jacques Danton, "Fransa'nın sınırları doğa tarafından çizilecektir. Ufkun dört köşesine, Ren'in ve okyanusun kenarına, Pireneler'in ve Alpler'in köşesine ulaşacağız. Cumhuriyet'in sınırları böyle olmalı." diye talep etmiştir.[2] Fransız tarihçi Ernest Renan, Ulus Nedir? makalesinde Fransa'nın sınırlarının doğal olması gerektiği fikrine karşı çıkıyor. O, "1789'daki Fransa sınırlarının doğal veya gerekli bir tarafı yoktu" diye yazdı.[3] Fransa'nın doğal sınırları kuramı, 20. yüzyılın ortalarına dek ders kitaplarında yer almıştır.[4] Ancak, çoğu tarihçi kuramı terk etmiş görünmektedir. Ayrıca bakınızKaynakça
Information related to Fransa'nın doğal sınırları |
