I. Leo
Papa I. Leo, Papa Aziz Leo Magno veya Papa Büyük Leo[1] (d. yak 400 Toskana, Batı Roma İmparatorluğu (günümüzde İtalya) -ö. 10 Kasım 461 Batı Roma İmparatorluğu, (günümüzde İtalya) 29 Eylül 440- 10 Kasım 461 döneminde papalık yapan, 1754'te Papa XIV Benediktus tarafından Kilise Doktoru ilan edilen papa ve papalık yapan ilk İtalyan aristokrat. Leo'nun yortusu 10 Kasımdır.[kaynak belirtilmeli] Gençliği ve Papa oluşuToskana'da bir yerli olarak doğdu. 431 senesinde, papaz oldu. Bunun nedeni ise, ailesinin etkisi olarak düşünülüyor. Ancak, Kudüs karşıtı olarak düşünüldüğü iddiaları ortaya atıldı. Hakkında tez yapıldı ve bunlar asılsız çıktı. Bu süre içerisinde anlaşmazlıklar papalıkta sürüyordu. O, bunları iyileştirmek için arabuluculuk yaptı ve başarılı oldu. 440 senesinde, eski başarıları ve insanlar arasındaki iyi tanınmışlığı sayesinde, oy birliğiyle "Papa" seçildi. Büyük bir kesime göre; onun papa olmasının nedenlerinden biri de Batı Roma Hükûmeti üzerindeki etkisidir. Siyaset üzerindeki etkisiPapa I. Leo, İtalya'daki siyaset meclislerine sık sık katılırdı. 452 tarihinde Papa I. Leo, Hun imparatoru Attila'yı Doğu Avrupa'yı işgal etmemesi için ikna etmiştir. Ancak, bunun karşılığında Hunlara çok fazla değerli eşya vermiştir. Attila, bu hazineleri Hun himayesindeki evlenen genç kızlara çeyiz olarak hediye verildiğine dair belgeler vardır. Sefere hazırlık aşamasında, Papa Büyük Leo'nun araya girmesiyle akınlarını iptal eden Attila, Romalıları haraca bağlamıştır[1]. 455'te Vandallar Roma'ya saldırmaya cüret ettiler. Leo'nun, Gaiseric'e şehrin yağmalanması konusunda yaptığı yalvarma ve ricalar sonuncunda Roma'yı kurtardığı söylenir[2]. Leo’nın EserleriLeo'dan Kilise hayatı ve papalık üzerine 173 mektup kalmıştır. Çoğunlukla Litürjik takvimdeki büyük yortulara ya da özel günlere denk gelen 97 vaazı'da bugüne ulaşmıştır. Oldukça basit, sade ve genelde kısa olan vaazları Mesih'in gizemi, oruç, cömertlik ve Kalkedon Konsilinde açıklandığı şekliyle Enkarnasyon dogması üzerinedir. Leo'nun teolojik olarak en bilindiği nokta Flavien’e Kitap tebliğidir (Flavien Konstantinopolis episkoposuydu). Bu belge 451 yılında başlayacak ve çoğu Kristoloji tartışmalarını sonlandıracak Ekümenik Kalkedon Konsili’ndeki tartışmaların en büyük temellerinden birisi olmuştur.
birçok önemli vaazında O’na göre otoritesini İsa ve ardından Petrus’tan ve onun varislerinden alan mutlak papalığın rolünü açıklamıştır. Petrus, Leo’ya göre Kilise’de daima bulunmaktadır. Bu nedenle sadece havarisel makam, Havarinin koltuğu, ki Roma’dadır; evrensel kiliseye önderlik etme görevini almıştır. Leo daima Roma’nın geçmişteki gücü ve yüceliğini aşmak için Havari Petrus ve Pavlus’un tevazusunu takip etmesi gerektiğini söylemiştir. Dış bağlantılarWikimedia Commons'ta I. Leo ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.
Kaynakça
|