Wolframaat

Eienskappe

Algemeen
Naam	Wolframaat
Termochemiese radius	2,37  Å [1]
St. reduksiepotensiaal	-1,060 [V][2][3]
${\displaystyle {\frac {dE^{o}}{dT}}}$	-1,36 [mV/K]
Lys van anione

'n Wolframaat of eintlik 'n ortowolframaat is 'n anorganiese verbinding wat die komplekse ioon WO2−4 bevat. Wolfram het hier sy hoogste oksidasietoestand W(VI). Die ioon het 'n tetraëdriese struktuur.

Wolframate is algemeen taamlik onoplosbaar. Oplossings wat die tetraëdriese WO2−4-ioon bevat kan nogtans vervaardig word deur die suiwer wolfram(VI)oksied WO₃ in oplossings van 2 M natriumhidroksied op te los. Barré et al.^[4] het die spesies in oplossings met 0,2 - 1,0 M sulfaat met 4M swawelsuur getitreer en gevind dat die ortowolframaatioon stabiel is in basiese oplossings. By pH<7 word daar 'n neerslag van WO₃ gevorm volgens:

${\displaystyle WO_{4}^{2-}+2H^{+}\leftrightharpoons WO_{3}\downarrow +H_{2}O}$

Hierdie reaksie is nogtans erg traag. Die produk bly aanvanklik as WO₃.nH₂O in suspensie.

Ortowolframaat is in die Raman-spektrum herkenbaar aan sy absorpsie by 930 cm^-1. Swakker bande verskyn by 830 en 320 cm^-1. In die vastestof K₂WO₄ is bande by 925, 823, en 350 cm^-1 gevind. Die verskille kan deur die verskille in koördinasie verklaar word.

Daar bestaan ook oligomere en polimere para-, iso-, meta- en poliwolframate, soos die natriumparawolframaat Na₁₀W₁₂O₄₁.28H₂O. Die ortowolframaatioon is nogtans waarskynlik die belangrikste oplosbare spesies vir die geologiese vorming van wolframminerale^[5]

• Lys van anione