Роберт Хубер

Роберт Хубер
ням.: Robert Huber
Дата нараджэння	20 лютага 1937(1937-02-20)[1][2][…] (87 гадоў)
Месца нараджэння	Мюнхен, Германія[3]
Грамадзянства	Германія
Род дзейнасці	біяхімік, хімік, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера	біяхімія
Месца працы	Мюнхенскі тэхнічны ўніверсітэт Кардыфскі ўніверсітэт Дуйсбургска-Эсэнскі ўніверсітэт
Альма-матар	Мюнхенскі тэхнічны ўніверсітэт
Член у	Лонданскае каралеўскае таварыства Леапальдзіна Нацыянальная акадэмія дэі Лінчэі Нацыянальная акадэмія навук ЗША[4] Баварская акадэмія навук Еўрапейская акадэмія навук і мастацтваў[d] Індыйская нацыянальная акадэмія навук[d] Еўрапейская акадэмія[d][5]
Узнагароды	Emil-von-Behring-Prize[d] (1982) медаль Ота Варбурга[d] (1977) медаль Рэнтгена[d] (2004) Richard Kuhn Medal[d] (1987) медаль сэра Ханса Крэбса[d] (1992) ганаровы доктар Барселонскага аўтаномнага ўніверсітэта[d] (1999) ганаровы доктар Універсітэта Цынхуа[d] (2003) замежны член Лонданскага каралеўскага таварыства[d] (13 мая 1999) ганаровы доктар Ягелонскага ўніверсітэта[d] ганаровы доктар Барселонскага ўніверсітэта[d] honorary doctor from the NOVA University Lisbon[d] ганаровы доктар Лёвенскага каталіцкага ўніверсітэта[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Роберт Хубер (ням.: Robert Huber; нар. 20 лютага 1937(1937-02-20)^[1][2][…], Мюнхен, Германія^[3]) — нямецкі біяхімік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па хіміі 1988 года.

Член Леапальдзіны (1990) і Акадэміі дэі Лінчэі, замежны член Нацыянальнай акадэміі навук ЗША (1995) і Лонданскага каралеўскага таварыства (1999).

Скончыў Вышэйшую тэхнічную школу Мюнхена па хіміі ў 1960 годзе, затым там жа праводзіў крышталяграфічныя даследаванні арганічных злучэнняў. У 1971 годзе ўзначаліў Інстытут біяхіміі Таварыства Макса Планка і пераключыўся на крышталяграфію бялку. З’яўляўся дырэктарам Інстытута да 2005 года, усе гэтыя ж гады таксама выкладаў крышталяграфію ў альма-матэр, дзе ў 2013 годзе стаў эмерытам.

За першае даследаванне крышталічнай структуры мембраннага бялку рэакцыйнага цэнтра, які ўдзельнічае ў фотасінтэзе пурпурной нясернай бактэрыі Rhodopseudomonas viridis^[en], што забяспечыла далейшы прагрэс у разуменні механізму фотасінтэзу у вышэйшых раслін, Роберт Хубер, Хартмут Міхель і Іаган Дайзенхофер у 1988 годзе атрымалі Нобелеўскую прэмію па хіміі.

Член Баварскай акадэміі навук (1988), Еўрапейскай акадэміі (1990), Індыйскай нацыянальнай акадэміі навук, Еўрапейскай акадэміі навук і мастацтваў.

Ганаровы доктар Віленскага ўніверсітэта (2011)^[6], Ягелонскага ўніверсітэта (2014)^[7].

У 2016 годзе падпісаў ліст з заклікам да Greenpeace, Арганізацыі Аб’яднаных Нацый і ўрадам усяго свету спыніць барацьбу з генетычна мадыфікаванымі арганізмамі (ГМА)^[8][9][10].

Аўтар і сааўтар больш чым 800 артыкулаў у рэцэнзуемых навуковых часопісах. Індэкс Хірша 128.

• J. Deisenhofer, O. Epp, K. Miki, R. Huber & H. Michel Structure of the protein subunits in the photosynthetic reaction centre of Rhodopseudomonas viridis at 3Å resolution(англ.) // Nature : journal. — 1985. — Т. 318. — № 6047. — С. 618—624. — DOI:10.1038/318618a0

• Інфармацыя на сайце Нобелеўскага камітэта (англ.)
• Еўрапейская акадэмія