Таццяна Антонаўна Баначыч

Таццяна Антонаўна Баначыч (Каліноўская, нар. Нікіціна; 9 студзеня 1905, Саратаў^[1] — 24 студзеня 1997^[2]) — беларуская оперная спявачка (лірыка-каларатурнае сапрана)^[3].

З сям’і службоўца. Вучылася ў Саратаўскай кансерваторыі (фартэпіяна, клас Барыса Радугіна; сольныя спевы, клас Міхаіла Мядзведзева). Скончыла Беларускі музычны тэхнікум (1931, спевы, клас Антона Баначыча) і тры курсы кансерваторыі (фартэпіяна, клас Георгія Пятрова; адначасова сольныя спевы). У 1930—1933 у Беларускай студыі оперы і балета. У 1933—1941, 1944 салістка Беларускай оперы. У 1941—1944 салістка оперы Мінскага гарадскога тэатра.

Арыштавана 16 снежня 1944 у Мінску па адрасе: пас. Фрунзе, д. 6, кв. 1. Асуджана 3 кастрычніка 1945 як «сацыяльна-небяспечны элемент» і за «работу ў оперным тэатры ў Мінску падчас нямецка-фашысцкай акупацыі» да 5 гадоў папраўча-працоўных лагераў^[4]. Пазней на вольным пасяленні ў Сібіры, працавала медсястрой. У 1954 вярнулася ў Мінск. У 1957 рэабілітавана. Рэабілітавана ваеннай калегіяй Вярхоўнага суда БССР 24 мая 1957. Асабовая справа К. № 10324-с захоўваецца ў архіве КДБ Беларусі^[4].

Была замужам за сваім педагогам Антонам Баначычам, пазней — артыстам оперы Валяр’янам Каліноўскім.

Сярод партый: Марфа («Царская нявеста  (руск.) (бел.» М. Рымскага-Корсакава), Разіна («Севільскі цырульнік  (руск.) (бел.» Д. Расіні), Русалка («Кветка шчасця» А. Туранкова)^[5].

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 7. — С. 470. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0130-3 (т. 7).
• Тэатральная Беларусь: энцыклапедыя : у 2 т. / рэдкал.: Г. П. Пашкоў [і інш.]. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2002. — Т. 1. — С. 475. — 565 с. — 4 000 экз. — ISBN 985-11-0255-5.
• Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі. Энцыклапедычны даведнік у 10 тамах (15 кнігах). Т. 3. Кніга 1 / Укладальнік Л. У. Маракоў. — Мн., 2004.